Włókniak

Wszystkie treści są sprawdzane przez dziennikarzy medycznych.

Włókniak to łagodny wzrost w tkance łącznej. Te narośla są bardzo powszechne i mogą wyglądać jak miękkie włókniaki, twarde włókniaki i wiele różnych podform. Większość mięśniaków znajduje się na skórze, ale może to również dotyczyć błon śluzowych (np. drażliwe mięśniaki błony śluzowej jamy ustnej). Przeczytaj więcej o przyczynach i terapiach mięśniaków.

Kody ICD dla tej choroby: Kody ICD to uznane na całym świecie kody diagnoz medycznych. Można je znaleźć np. w pismach lekarskich czy na zaświadczeniach o niezdolności do pracy. M72D21

Włókniak: opis

Lekarze nazywają nową formację tkanki łącznej mięśniakiem. Jest to cała grupa różnych narośli, w które zaangażowane są pewne komórki tkanki łącznej, tzw. fibrocyty. Włókniaki są małymi guzami, ale wszystkie mają wspólną cechę łagodną. Nowotwory złośliwe tkanki łącznej nazywane są włókniakomięsakami.

Rozróżnia się różne objawy mięśniaków:

Miękki włókniak

Miękki włókniak jest również znany jako Fibroma molle lub Fibroma pendulans. Te małe grudki w kolorze skóry są powszechne. Są równie powszechne u mężczyzn i kobiet. Są szczególnie powszechne u osób z nadwagą. Miękkie włókniaki często tworzą się po raz pierwszy w okresie dojrzewania. Zwykle mają kilka milimetrów. Czasami mają szeroką podstawę na skórze, ale często są szypułkowe - zwisają więc jak worek na wąskiej podstawie. Potocznie miękkie włókniaki nazywane są więc również brodawkami szypułkowymi. Często pojawiają się na szyi, pod pachami i w okolicy pachwiny. Pojedynczy miękki włókniak jest tak samo możliwy, jak wiele włókniaków w jednej części ciała; te następnie tworzą guz skóry, który może urosnąć do kilku centymetrów.

Twardy włókniak

Większość dorosłych ma przynajmniej jednego twardego mięśniaka gdzieś na ciele. Lekarze mówią również o histiocytoma lub dermatofibromie. Są one szczególnie powszechne na nogach, ale także na ramionach i tułowiu. Twarde mięśniaki są twardymi guzkami, które zwykle mają rozmiar kilku milimetrów, a rzadziej jeden centymetr lub więcej. Siedzą jako nieco ciemniejsze, często jasnobrązowe plamy na skórze. Szczególnie często u młodych kobiet rozwijają się na nogach.

Drażliwy włókniak

Włókniak błony śluzowej jamy ustnej nazywany jest włókniakiem drażniącym lub włókniakiem podrażniającym. Te małe guzki są gładkie i ograniczone. Powstają, gdy pewne części ust są wielokrotnie podrażnione.

Inne mięśniaki

Istnieją również rzadkie nowotwory, które rozwijają się z komórek tkanki łącznej, zwłaszcza wokół kości. Zawierają:

• Włókniak kostniejący: rzadki, łagodny nowotwór, który występuje na twarzy czaszki, zwykle w kości żuchwy.
• Włókniak niekostniejący: patologiczna zmiana tkanki łącznej w kości (wada korowa), która czasami występuje u dzieci.
• Włókniak chondromyksoidowy: nowotwór, który zwykle występuje w długich kościach kanalikowych i dotyka głównie nastolatków.
• Włókniak desmoplastyczny: agresywnie rosnący guz kości, który występuje głównie u młodych ludzi.
• Angiofibroma: guz nosogardzieli, który przenika wiele naczyń i występuje prawie wyłącznie u nastolatków płci męskiej.

Poniższe sekcje dotyczą głównie mięśniaków, które wpływają na skórę.

Włókniak: objawy

Z zewnątrz widoczny włókniak w okolicy skóry. Miękkie włókniaki występują szczególnie często na szyi, pod pachami, w pachwinie, au kobiet pod biustem. Często są podszyte, a przy nieco większych naroślach widać na powierzchni drobne zmarszczki. Większość miękkich mięśniaków ma kolor skóry, ale jeśli je skręcisz, mogą stać się czerwone lub czarne z powodu uszkodzenia naczyń krwionośnych.

Natomiast twardy włókniak jest zwykle nieco ciemniejszy, często szarobrązowy. Mogą być lekko uniesione lub zapadnięte w stosunku do powierzchni skóry. Charakterystyczny jest tak zwany objaw Fitzpatricka: jeśli naciśniesz kciukiem i palcem wskazującym obszar wokół twardego włókniaka, zapada się on w skórę. W ten sposób można go odróżnić od znamion melanocytowych („kret”).

Drażliwy włókniak znajduje się na wyściółce jamy ustnej, w okolicy policzków, z boku języka lub na dziąsłach. To małe, ograniczone, gładkie „wybrzuszenie”. Jego kolor odpowiada otaczającej tkance lub jest nieco jaśniejszy.

O ile nie są ranne, mięśniaki nie są bolesne.

Włókniak: przyczyny i czynniki ryzyka

W większości przypadków przyczyny włókniaka nie są dokładnie znane. Miękki włókniak należy do hamartoma; są to nowotwory, które powstają z defektu w embrionalnej tkance zarodkowej. Jest to wstępny etap tkankowy, który może później rozwinąć się (zróżnicować) w różne formy tkankowe. Jeśli w poszczególnych punktach różnicowania wystąpi błąd, mówi się o hamartii. Może to prowadzić do powstania nadmiaru tkanki - w tym przypadku tkanki łącznej. Jednak w przeciwieństwie do innych guzów hamartoma nie zawsze rośnie samodzielnie. Włókniak miękki jest powszechną postacią hamartoma.

Istnieją indywidualne choroby, w których osoby dotknięte chorobą mają tendencję do rozwijania hamartoma. Należą do nich na przykład zespół Cowdena i nerwiakowłókniakowatość typu 1 (choroba Recklinghausena). W tym przypadku czynniki dziedziczne odgrywają rolę w rozwoju włókniaka. Osoby z toczniem rumieniowatym układowym, niedoborem odporności AIDS lub osłabionym przez leki układem odpornościowym (np. po przeszczepach) często rozwijają dermatofibromy (twarde włókniaki).

W przypadku twardych mięśniaków eksperci podejrzewają, że jest to spowodowane niewielkim stanem zapalnym tkanki łącznej. Może mieć kilka powodów:

• Ukąszenia owadów
• Ciernie roślin wnikające w skórę.
• Zapalenie mieszków włosowych (zapalenie mieszków włosowych)
• inne drobne urazy

Twardy włókniak to niewielka blizna pod wierzchnimi warstwami skóry. Często wyzwalacz pozostaje niewykryty.

Włókniak drażliwy rozwija się w miejscach w jamie ustnej, które często są podrażnione, na przykład od protezy lub ostrej krawędzi zęba.

Fibroma: badania i diagnoza

Dermatolog jest specjalistą w diagnozowaniu mięśniaka. Najpierw pyta, kiedy dotknięty obszar po raz pierwszy zauważył zmieniony obszar skóry, czy uległ on zmianie lub został ranny. W przypadku typowego włókniaka ekspert zazwyczaj na pierwszy rzut oka jest w stanie stwierdzić, co to jest. Za pomocą specjalnego przyrządu powiększającego (dermatoskopu) lekarz może dokładniej zbadać włókniaka. Zwraca uwagę na zmianę wielkości, kształtu, koloru, struktury i brzegów skóry.

Jeżeli istnieje podejrzenie, że jest to nowotwór złośliwy – np. czerniak złośliwy – lekarz pobiera próbkę tkanki (biopsja). Mały włókniak jest zwykle całkowicie usuwany natychmiast (wycięcie). Pobraną próbkę można zbadać histologicznie za pomocą specjalnych metod. W ten sposób można określić, w jaki sposób są zbudowane i rozmieszczone zawarte w nich komórki.

W rzadkich przypadkach można znaleźć tak wiele mięśniaków lub innych zmian skórnych, że podejrzewa się inną chorobę podstawową. Następnie nastąpią dalsze dochodzenia.

Włókniak: leczenie

Z medycznego punktu widzenia włókniak nie wymaga terapii. Zarówno miękkie, jak i twarde mięśniaki są nieszkodliwe. Nie ma zwiększonego ryzyka ich zwyrodnienia i rozwinięcia się w formę raka skóry. Zwykle przestają rosnąć powyżej pewnego rozmiaru, a następnie tak pozostają.

Usuń mięśniaki

Usunięcie włókniaka jest zwykle proste. Dermatolog wykonuje to w ramach niewielkiej operacji, w zależności od wielkości włókniaka za pomocą znieczulenia miejscowego. Od wielkości i kształtu narośli zależy, czy po wycięciu mięśniaka należy zszyć okolicę.

Ostrzeżenie: Nigdy nie należy samemu usuwać włókniaka, w przeciwnym razie ryzykujesz infekcję. Jeśli masz mięśniaki, które Ci przeszkadzają, zdecydowanie powinieneś skorzystać z tego, aby udać się do lekarza rodzinnego!

Włókniak: przebieg choroby i rokowanie

Włókniaki to przede wszystkim problem estetyczny. Z medycznego punktu widzenia narośle tkanki łącznej są całkowicie nieszkodliwe i dlatego niekoniecznie wymagają leczenia. Jednak włókniaki często są uciążliwe wizualnie, zwłaszcza na twarzy, szyi lub w okolicy narządów płciowych. Odzież i biżuteria (np. łańcuszki) również mogą zostać złapane na większych mięśniakach. Jednak przy niewielkiej interwencji chirurgicznej włókniak można zwykle szybko i łatwo usunąć.

Tagi.:  leki medycyna paliatywna pasożyty