Erozja zęba

Wszystkie treści są sprawdzane przez dziennikarzy medycznych.

Erozja zębów jest spowodowana częstym kontaktem zębów z kwasami uszkadzającymi zęby (kwaśne pokarmy lub kwasy żołądkowe). W rezultacie ząb stopniowo traci swoją twardą substancję zęba. Do leczenia stomatolog wykorzystuje różne materiały, które uszczelniają ubytek, uzupełniają go lub odbudowują ząb. Przeczytaj tutaj, jak dochodzi do erozji zębów, jak ją leczy i jak można jej zapobiegać!

Kody ICD dla tej choroby: Kody ICD to uznane na całym świecie kody diagnoz medycznych. Można je znaleźć np. w pismach lekarskich czy na zaświadczeniach o niezdolności do pracy. K03

Krótki przegląd

Czym są nadżerki zębów? Utrata twardej substancji zęba w wyniku działania kwasu na powierzchnię zęba, w przeciwieństwie do próchnicy bez udziału bakterii
Leczenie: W zależności od stopnia erozji: uszczelnienie powierzchni zęba; Odbudowa lub odbudowa zęba przy użyciu specjalnych materiałów
Przyczyny: narażenie chemiczne na kwasy, przyjmowanie z zewnątrz (żywność kwaśna) lub od wewnątrz (kwasy żołądkowe, choroba refluksowa, zaburzenia odżywiania / bulimia)
Objawy: Zmieniona powierzchnia zęba, matowe, spłaszczone obszary, żółtawe przebarwienia, skrócone zęby, wystające wypełnienia zębów, wrażliwość na zimno, ciepło i dotyk
Czynniki ryzyka: Nadmierne spożywanie kwaśnych pokarmów i napojów (napoje bezalkoholowe, soki owocowe, sosy octowe), częste wymioty (nudności w czasie ciąży, zaburzenia odżywiania), choroba refluksowa, suchość w ustach. Ponadto niewłaściwa technika szczotkowania, środki ścierne w paście do zębów lub szlifowanie zębów (bruksizm) sprzyjają erozji zębów.
Diagnoza: „Diagnostyka oka” przez dentystę
Profilaktyka: Unikanie nadmiernego kontaktu zębów z kwasami, zdrowa dieta, leczenie chorób przyczynowych, stosowanie preparatów do pielęgnacji zębów zawierających fluor, przeglądy stomatologiczne

Jak powstają nadżerki zębów?

Nadżerki zębów (też: nadżerki zębów) są spowodowane nadmiernym kontaktem powierzchni zębów z kwasami. Chemicznie rozpuszczają minerały z tkanki zęba. Twarda substancja zęba początkowo staje się bardziej miękka, a następnie stopniowo się rozpuszcza. Proces ten rozpoczyna się na zewnątrz szkliwa, a następnie postępuje do zębiny pod nią, aż do cementu. W przeciwieństwie do próchnicy, w którą zaangażowane są bakterie kwasotwórcze, erozja zęba zachodzi bez udziału bakterii.

Kwasy wyzwalające często pochodzą z kwaśnych pokarmów, takich jak soki owocowe, cola, owoce cytrusowe lub sosy sałatkowe (ocet). Nawet jeśli zęby są często narażone na działanie kwasu żołądkowego, może wystąpić erozja zęba. Dzieje się tak np. w wyniku częstych wymiotów lub gdy kwas żołądkowy cofa się do ust przez przełyk (choroba refluksowa, zgaga, kwaśne odbijanie).

Zmiękczona powierzchnia zęba jest również bardziej wrażliwa na obciążenia mechaniczne. Niewłaściwa technika szczotkowania zębów lub stosowanie past do zębów zawierających cząstki ścierne sprzyjają erozji.

Jak leczy się nadżerki zębów?

Ważnym warunkiem leczenia erozji zębów jest wyeliminowanie przyczyn utraty substancji w zębach. Nadżerki zębów są nieodwracalne, co oznacza, że utracona twarda substancja zęba nie tworzy się ponownie w sposób naturalny.

Leczenie skupia się na naprawie ubytku zęba poprzez jego uszczelnienie, wypełnienie specjalnymi materiałami (odbudowa) lub (częściową) wymianę uszkodzonych zębów (odbudowa). To, jaką metodę dentysta wybierze w indywidualnym przypadku, zależy przede wszystkim od stopnia erozji zęba.

Zatrzymaj przyczyny erozji zębów

Jeśli dieta jest przyczyną erozji zębów, warto odpowiednio zmienić swoje nawyki żywieniowe. Na przykład osoby dotknięte chorobą ograniczają spożycie wysoce kwaśnych pokarmów, takich jak cola lub soki owocowe, a najlepiej całkowicie bez nich.

Jeżeli nadżerki zębów są spowodowane kontaktem z kwasem żołądkowym, choroby wywołujące (np. choroba refluksowa, zaburzenia odżywiania, takie jak jadłowstręt psychiczny lub bulimia, nadmierne wymioty w czasie ciąży) muszą być leczone.

Aby zapobiec dalszemu postępowi erozji zębów, ważne jest również unikanie mechanicznego ścierania zębów. Obejmuje to na przykład:

Prawidłowa technika szczotkowania zębów: delikatnie naciskaj, używaj miękkiego włosia, czyść każdy ząb pojedynczo, poruszając szczoteczką ruchem okrężnym i wstrząsanym, a następnie wyszczotkuj w kierunku powierzchni żucia
Stosowanie past do zębów zawierających fluor
Unikanie past do zębów zawierających ścierne cząstki czyszczące
Leczenie „zgrzytania zębami” (bruksizm)

Uszczelnianie powierzchni zęba

W przypadku powierzchownej erozji zęba, uszczelnienie powierzchni zęba specjalnymi lakierami pomaga chronić ząb przed dalszą utratą substancji. Dentysta zazwyczaj nakłada na uszkodzone miejsca powłokę z tworzywa sztucznego. Nie trwa to jednak na stałe, dlatego po około sześciu do dziewięciu miesiącach konieczne jest ponowne leczenie.

Odbudowa ubytku zęba

W przypadku zaawansowanego stopnia erozji zęba terapia polega na wypełnieniu wszelkich nierówności lub ubytków materiałem zastępczym (najczęściej kompozytem). W wielu przypadkach odbudowę zębów wykonuje się również w postaci różnego rodzaju wkładek i wypełnień nakładkowych (inlay, overlay, onlay), zwłaszcza zębów bocznych - lub jako koronowanie zębów.

Jeśli siekacze są dotknięte erozją, do przywrócenia funkcji i estetyki zębów przednich nadają się tzw. licówki. Są to bardzo cienkie licówki ceramiczne naklejane na siekacze.

Rekonstrukcja uzębienia

Jeśli chorzy nie mogą już żuć, ponieważ erozja zęba jest bardzo wyraźna, możliwe są odbudowy (tj. wymiana zęba) z ceramiki.

Koszt leczenia erozji zębów jest bardzo zróżnicowany. Kwota zależy między innymi od stopnia uszkodzenia zęba, ilości zastosowanej terapii oraz użytych materiałów. Porozmawiaj wcześniej ze swoim ubezpieczycielem, jakie dopłaty otrzymasz.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Erozja zęba występuje, gdy zęby stykają się z kwasami. Prowadzi to do reakcji chemicznej, w której kwas rozpuszcza minerały zęba z twardej substancji zęba. Dentyści rozróżniają, czy atak kwasu pochodzi z zewnątrz (zewnętrzny), głównie poprzez jedzenie i napoje, czy też od wewnątrz (wewnętrzny), poprzez kontakt z kwasem żołądkowym.

Następujące czynniki ryzyka dotyczą erozji zębów:

Częste spożywanie kwaśnych owoców
Spożycie kwaśnych słodyczy
Nadmierne spożywanie napojów kwaśnych (np. soków owocowych, napojów bezalkoholowych)
Regularne spożywanie żywności zawierającej ocet (np. sosy sałatkowe)
Częste wymioty, np. przy skrajnych chorobach w czasie ciąży (hyperemesis gravidarum)
Zaburzenia odżywiania (np. bulimia, jadłowstręt psychiczny)
Choroba refluksowa (zgaga, zarzucanie kwaśnej treści żołądkowej)
Stosowanie niektórych leków o niskim pH, tabletek musujących
Suchość w ustach, ponieważ brakuje wtedy śliny neutralizującej kwasy
Leki zmniejszające wypływ śliny, np. niektóre leki na nadciśnienie, alergie, migreny lub depresję

Kwasowość substancji wskazuje wartość pH: wartość pH wynosząca siedem jest uważana za neutralną, wartości poniżej są uważane za kwaśne, a zakres powyżej siedmiu za zasadowy. Przykład: Kwas żołądkowy ma pH około dwóch i dlatego jest bardzo kwaśny, sok pomarańczowy ma wartość pH około 3,5, a jogurt jest również kwaśny o wartości pH około 4 do 4,5.

Jednak to, czy pokarm ma erozyjny wpływ na zęby, nie zależy wyłącznie od wartości pH. Ponadto ważną rolę odgrywa stopień nasycenia niektórymi minerałami, zwłaszcza wapniem i fosforanami. Jeśli pokarm jest bogaty w wapń, chroni to zęby przed rozpuszczaniem minerałów. Dlatego na przykład jogurt bogaty w wapń nie ma erozyjnego działania na zęby.

Czas ekspozycji na kwas ma również wpływ na jego działanie erozyjne. Ogólnie rzecz biorąc, im dłużej i częściej zęby są narażone na działanie kwasu, tym większe ryzyko erozji zębów. Dlatego szczególnie niekorzystne jest picie kwaśnych napojów łykami przez długi czas.

Ślina neutralizuje kwasy i osłabia ich działanie. Podczas gdy dobre wydzielanie śliny działa ochronnie, suchość jamy ustnej zwiększa ryzyko erozji zębów.

Jeśli powierzchnia zęba została już osłabiona kwasami, czynniki sprzyjające ścieraniu zębów zwiększają stopień erozji zęba.

Dodatkowe czynniki ryzyka erozji zębów obejmują na przykład:

Nocne zgrzytanie zębami (bruksizm)
Nieprawidłowa technika szczotkowania zębów (zbyt twarde włosie, zbyt duży nacisk, „szorowanie” zębów)
Stosowanie ściernych past do zębów (np. past, które obiecują bielsze zęby)

częstotliwość

Około co trzecia osoba dorosła w wieku od 25 do 30 lat ma erozję zębów. Prawie co druga osoba jest dotknięta w wieku od 40 do 46 lat. Erozja zębów może wystąpić również u dzieci. Eksperci szacują, że dotyczy to około jednego na troje dzieci w wieku od trzech do sześciu lat.

Erozja zębów jest jeszcze bardziej powszechna u osób z pewnymi chorobami podstawowymi. Około 75 procent osób cierpiących na chorobę refluksową jest również dotkniętych erozją zębów. Osoby z zaburzeniami odżywiania (zarówno bulimia, jak i anoreksja) mają 8,5-krotnie większe ryzyko erozji zębów.

Jak rozpoznać erozję zęba?

Początkowo erozja zębów prawie nie powoduje żadnych objawów. Z reguły pierwszymi oznakami tego są gładkie, od jedwabistego połysku do matu obszary na powierzchni zębów. Obszary, w których zęby są zwykle zakrzywione na zewnątrz, są spłaszczone lub nawet zakrzywione do wewnątrz. Jeśli szkliwo zniknie, zębina prześwituje i sprawia, że zęby wydają się żółtawe.

W przypadku wyraźnej erozji zębów, wierzchołki i krawędzie zębów również ulegają spłaszczeniu. Prowadzi to na przykład do tego, że wypełnienia zębów wystają i wydają się wyższe niż reszta zęba.

Typowym miejscem erozji zęba jest okolica szyi zęba, okolica przy linii dziąseł. W wyniku erozji zęby są również często wrażliwe na ciepło, zimno lub dotyk.

Nadżerki zębów: cztery etapy

Istnieją cztery etapy (stopnie) erozji zęba:

Klasa 0: Brak utraty twardej substancji zęba, obecna normalna struktura zęba

Stopień 1: Spłaszczone szkliwo, częściowa utrata struktury powierzchni zęba, obszary zaokrąglone lub spłaszczone, obszary błyszczące lub matowe

Stopień 2: Jak Stopień 1, z dodatkowymi obszarami wygiętymi do wewnątrz (wklęsłymi), zębina jeszcze nie odsłonięta

Stopień 3: Jak dla stopni 1 i 2, plus duże obszary z prawie odsłoniętą zębiną lub małe obszary (mniej niż jedna trzecia) z odsłoniętą zębiną

Stopień 4: Jak dla stopni 1, 2 i 3, ale z odsłoniętą ponad jedną trzecią zębiny lub widoczna przez zębinę miazga

Dochodzenie i diagnoza

Dentyści rozpoznają erozję zęba po jego wyglądzie. Zmienione powierzchnie zębów w typowych miejscach wskazują na utratę substancji. Zmiany kształtu, takie jak spłaszczone krzywizny lub skrócone końcówki zębów i przebarwienia, stanowią podstawę diagnozy erozji zębów.

Aby dokładniej zawęzić przyczynę erozji zęba, dentysta zadaje zwykle pytania dotyczące nawyków żywieniowych. Ponadto informacje o istniejących chorobach, takich jak choroba refluksowa czy zaburzenia odżywiania, dostarczają mu informacji do diagnozy.

Dentysta może udokumentować rozległość erozji zęba za pomocą zdjęć i wycisków. To pomaga mu kontrolować przebieg erozji.

Profilaktyka i przebieg

Istnieją różne środki zapobiegające erozji zębów. Najważniejsze aspekty to zdrowa dieta, leczenie chorób uszkadzających zęby oraz odpowiednia pielęgnacja zębów.

Zdrowa dieta stomatologiczna

W celu ochrony tkanki zęba wskazane jest unikanie kwaśnych napojów i pokarmów lub spożywanie ich z umiarem.

Poniższe wskazówki pomogą zapobiec erozji zębów:

Jeśli to możliwe, unikaj kwaśnych napojów (np. napojów bezalkoholowych, czystych soków owocowych).
Soki owocowe rozcieńczaj wodą mineralną bogatą w wapń lub pij soki z dodatkiem wapnia (np. z niektórymi sokami pomarańczowymi).
Spożywaj owoce razem z jogurtem (o dużej zawartości wapnia).
Do posiłków najlepiej pić kwaśne napoje.
Zrób dwie do trzech godzin przerwy między spożywaniem kwaśnych pokarmów i napojów.
Po spożyciu kwaśnych pokarmów i napojów wypłucz usta wodą.
Żuj gumę do żucia bez cukru, aby stymulować wydzielanie śliny.
Zwróć uwagę na dodatki kwasowe na liście składników żywności.
Nie podawaj niemowlętom i małym dzieciom żadnych kwaśnych i/lub słodkich napojów w butelce do karmienia.

Terapia chorób

Aby zapobiec postępowi erozji zębów, ważne jest, aby choroby leżące u ich podłoża były leczone przez lekarza w odpowiedniej dziedzinie. Na przykład u osób z chorobą refluksową, u kobiet w ciąży, które często wymiotują lub u osób z zaburzeniami odżywiania, takimi jak bulimia, zęby są regularnie narażone na ataki kwasu żołądkowego.

Wskazane jest, aby osoby dotknięte chorobą wypłukały usta dużą ilością wody po kontakcie z kwasem żołądkowym. Roztwory do płukania zębów mogą również obniżyć kwaśne pH w jamie ustnej. Aby uchronić zęby przed dodatkowym mechanicznym zużyciem, nie zaleca się mycia zębów bezpośrednio po wymiotach.

Pacjenci cierpiący na suchość w jamie ustnej z powodu leków lub choroby (np. cukrzyca) stymulują wydzielanie śliny za pomocą gumy do żucia lub cukierków bezcukrowych i bezkwasowych. Pomocne jest również regularne picie wody niegazowanej (mineralnej), aby utrzymać wilgotne usta i neutralne pH.

Właściwa opieka stomatologiczna

Właściwa pielęgnacja zębów może zmniejszyć ryzyko erozji zębów.

Następujące środki mogą chronić szkliwo zębów:

Prawidłowa technika szczotkowania zębów (drobne ruchy potrząsające, nakładaj szczoteczkę pod kątem 45 stopni)
Używaj miękkich szczoteczek do zębów
Używaj tylko delikatnego nacisku podczas mycia zębów
Myj zęby co najmniej dwa razy dziennie
Stosowanie past do zębów i płynów do płukania jamy ustnej zawierających fluor
Czyszczenie przestrzeni międzyzębowych nicią dentystyczną
Poddać się fluoryzacji zębów u dentysty u dzieci
Stosowanie żelu fluorkowego (po konsultacji ze stomatologiem)

Szczególnie fluorek odgrywa kluczową rolę w ochronie zębów, ponieważ sprawia, że szkliwo jest twardsze i bardziej odporne. Powierzchnia zęba przechowuje fluor. W ten sposób powstaje minerał (apatyt fluorkowy), który jest twardszy niż naturalne szkliwo zębów.

W zasadzie wskazane są regularne wizyty kontrolne u stomatologa – dotyczy to zarówno dzieci, jak i dorosłych. W ten sposób można na wczesnym etapie zidentyfikować erozję zębów i inne problemy stomatologiczne. Po wystąpieniu erozji zębów nie można ich cofnąć. Wykryty wcześnie, ale jest szansa na zatrzymanie postępu erozji.

Tagi.: ciąża poród rośliny trujące muchomor objawy