Bendamustyna

Wszystkie treści są sprawdzane przez dziennikarzy medycznych.

Bendamustyna to lek przeciwnowotworowy, który zapobiega podziałowi komórek nowotworowych. Jest stosowany w chemioterapii i należy do grupy cytostatyków alkilujących. Obszary zastosowania to na przykład białaczka i chłoniaki. Tutaj możesz przeczytać wszystko, co musisz wiedzieć o stosowaniu, sposobie działania i skutkach ubocznych bendamustyny.

Tak działa bendamustyna

Bendamustyna jest składnikiem aktywnym stosowanym w terapii przeciwnowotworowej (chemioterapii). Jako przedstawiciel cytostatyków alkilujących, składnik aktywny zwalcza komórki nowotworowe poprzez nieodwracalną zmianę struktury molekularnej materiału genetycznego (DNA) komórek nowotworowych. Komórki nie mogą już się dzielić i namnażać.

Wychwyt, rozkład i wydalanie bendamustyny

Substancja czynna dostarczana jest bezpośrednio do krwiobiegu w postaci naparu. Tam wiąże się głównie z białkami osocza (najlepiej z albuminą) i w ten sposób jest rozprowadzany po całym organizmie.

Cytostatyk rozkłada się w wątrobie. Już 40 minut po infuzji połowa składnika aktywnego jest przekształcana w nieefektywne fazy pośrednie, które następnie są wydalane z kałem.

Kiedy stosuje się bendamustynę?

Bendamustyna jest stosowana w leczeniu złośliwych chorób nowotworowych. Przykłady:

Przewlekła białaczka limfocytowa (PBL)
Chłoniak nieziarniczy (NHL)

Tak używa się bendamustyny

Bendamustyna jest podawana pacjentowi we wlewie trwającym od 30 do 60 minut, zwykle przez dwa kolejne dni, a następnie powtarzana w kilkutygodniowych odstępach. Dawkowanie zależy od powierzchni ciała. Lek cytostatyczny można podawać samodzielnie (w monoterapii) lub razem z innymi lekami przeciwnowotworowymi.

Jakie są skutki uboczne bendamustyny?

Częstymi działaniami niepożądanymi bendamustyny są zaburzenia krwi, takie jak leukopenia (brak białych krwinek) lub penia płytkowa (brak płytek krwi). Prowadzi również do bezsenności, dysfunkcji serca, wysokiego ciśnienia krwi i trudności w oddychaniu. Możliwe są również dolegliwości żołądkowo-jelitowe, takie jak biegunka, zaparcia i zapalenie błony śluzowej jamy ustnej (zapalenie jamy ustnej). Ponadto może wystąpić gorączka, ból, dreszcze i utrata apetytu. Czasami w osierdziu gromadzi się płyn (wysięk osierdziowy).

Pacjenci rzadko mają reakcję alergiczną na bendamustynę. W bardzo rzadkich przypadkach może to prowadzić do wstrząsu anafilaktycznego. Uszkodzony może być również układ nerwowy, co może objawiać się np. zaburzeniami smaku, bolesnymi odczuciami ciała i drętwieniem. Możliwa jest również ostra niewydolność krążenia.

Leczenie cytostatykiem bardzo rzadko prowadzi do niewydolności wielonarządowej, niepłodności i zmniejszenia czynności serca, aż do niewydolności serca włącznie.

Co należy wziąć pod uwagę podczas stosowania bendamustyny?

Osoby, u których wiadomo, że są uczulone na bendamustynę lub inne cytostatyki alkilujące, nie mogą być leczone substancją czynną. Leku cytostatycznego nie wolno również podawać w przypadku ciężkiej dysfunkcji wątroby lub żółtaczki.

Pacjenci z nieprawidłową morfologią krwi (taką jak brak białych krwinek lub czynników krzepnięcia) powinni otrzymywać lek cytostatyczny wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarza. Zaleca się również ostrożność przed szczepieniem przeciwko żółtej gorączce i poważnym zabiegiem chirurgicznym.

Karmienie piersią i ciąża

Bendamustyny nie wolno podawać w okresie ciąży, ponieważ istnieje ryzyko potencjalnie śmiertelnych wad rozwojowych u nienarodzonego dziecka.

Ponieważ nie wiadomo, czy bendamustyna przenika do mleka matki, substancji czynnej nie wolno również stosować podczas karmienia piersią.