Mesalazyna
Benjamin Clanner-Engelshofen jest niezależnym pisarzem w dziale medycznym Studiował biochemię i farmację w Monachium i Cambridge/Boston (USA) i wcześnie zauważył, że szczególnie podobało mu się połączenie medycyny i nauki. Dlatego zaczął studiować medycynę człowieka.
Więcej o ekspertach Wszystkie treści są sprawdzane przez dziennikarzy medycznych.Substancja czynna mesalazyna jest środkiem przeciwzapalnym stosowanym w leczeniu przewlekłej choroby zapalnej jelit. Pochodzi z kwasu salicylowego – podobnie jak znany lek przeciwbólowy kwas acetylosalicylowy (ASA). Preparaty z mesalazyną mają mniej skutków ubocznych niż te z wcześniej stosowaną substancją czynną sulfasalazyną, ale są bardziej skomplikowane w produkcji. Przeczytaj więcej o efektach i zastosowaniach mesalazyny, efektach ubocznych i interakcjach tutaj.
Tak działa mesalazyna
Substancja czynna mesalazyna, podobnie jak kwas acetylosalicylowy, hamuje różne enzymy tworzące hormony zapalne tkanek (prostaglandyny, leukotrieny, tromboksany itp.). Często ostre reakcje zapalne („nawroty”), takie jak te, które występują w przewlekłych chorobach zapalnych jelit (choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego), mogą być złagodzone lub całkowicie stłumione.
Ponadto mesalazyna może neutralizować reaktywne formy tlenu (ROS). Te agresywne związki tlenu, zwane również „wolnymi rodnikami”, są często obecne w zwiększonych ilościach podczas procesów zapalnych i uszkadzają tkankę. Fakt, że mesalazyna zmniejsza ryzyko wystąpienia długotrwałych skutków, takich jak rak jelita grubego u pacjentów z nieswoistym zapaleniem jelit, może wynikać z tej zdolności do unieszkodliwiania ROS.
Przewlekłe choroby zapalne często można przypisać nadczynności układu odpornościowego, przez który układ odpornościowy atakuje własną tkankę organizmu. Mesalazyna również przeciwdziała temu mechanizmowi: hamuje tworzenie i funkcję niektórych białych krwinek oraz uwalnianie interleukin, które stymulują układ odpornościowy i promują stan zapalny.
Wychwyt, rozkład i wydalanie mesalazyny
Po spożyciu lub zastosowaniu miejscowym (jako czopek lub pianka doodbytnicza) składnik aktywny jest wchłaniany w jelicie i dezaktywowany w błonie śluzowej jelita lub wątrobie. Nieskuteczny produkt degradacji jest następnie w dużej mierze wydalany z moczem przez nerki.
Kiedy stosuje się mesalazynę?
Substancja czynna mesalazyna jest zatwierdzona dla:
- Leczenie ostrego zaostrzenia choroby Leśniowskiego-Crohna
Poza obszarem zatwierdzonym (tzw. stosowanie „poza etykietą”) składnik aktywny jest również stosowany przeciwko innym, mniej powszechnym przewlekłym chorobom zapalnym jelit.
W przypadku ostrych ataków leczenie prowadzi się krótko, aż do poprawy. Aby zapobiec nawrotom, składnik aktywny można również przyjmować przez dłuższy czas.
W ten sposób stosuje się mesalazynę
Środek przeciwzapalny stosuje się w różnych postaciach dawkowania w zależności od rodzaju choroby. Jeśli – jak to często bywa przy wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego – odbytnica i odbytnica są bardziej narażone na stan zapalny, mesalazynę można stosować w postaci czopków, pianki doodbytniczej i lewatywy (roztwór do lewatywy). W przypadku zajęcia wyższych części jelita składnik aktywny jest zwykle przyjmowany w postaci tabletek dojelitowych, tabletek o przedłużonym uwalnianiu (tabletki o opóźnionym lub spowolnionym uwalnianiu składników aktywnych) lub granulek o przedłużonym uwalnianiu. Jak zwykła tabletka, mesalazyna byłaby wchłaniana do krwi na początku jelita cienkiego i nie docierałaby do odcinków jelita objętych stanem zapalnym.
W zależności od choroby i stadium choroby przyjmuje się różne dawki. Od dwóch do czterech gramów mesalazyny dzieli się zwykle na kilka pojedynczych dawek przyjmowanych w ciągu dnia. W razie potrzeby stosuje się kombinację różnych postaci dawkowania.
W ciężkich przypadkach często przepisywany jest również wysoce skuteczny glikokortykoid („kortyzon”) w przypadku ostrych ataków.
Jakie są skutki uboczne mesalazyny?
Ogólnie rzecz biorąc, leczenie mesalazyną ma niewiele skutków ubocznych. Najczęstsze działania niepożądane mesalazyny to ból głowy, wysokie ciśnienie krwi, ból brzucha, niestrawność, nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, wysypka skórna, świąd, ból mięśni i stawów, gorączka i osłabienie.
Co należy wziąć pod uwagę podczas stosowania mesalazyny?
Jako pochodna kwasu salicylowego, składnik aktywny może potencjalnie wpływać na krzepliwość krwi. Zgłaszano nadmierne stany przeciwzakrzepowe, szczególnie w połączeniu z antykoagulantami typu kumaryny (warfaryna i fenprokumon).
Działanie immunosupresyjne leków immunosupresyjnych, takich jak azatiopryna i merkaptopuryna, może być nasilone, gdy leki te są połączone z mesalazyną.
Ponadto uszkadzające nerki działanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ, takich jak ibuprofen, diklofenak, kwas acetylosalicylowy) i leków immunosupresyjnych (takich jak azatiopryna i metotreksat = MTX) może być nasilone, jeśli mesalazyna jest przyjmowana w tym samym czasie lub natychmiast.
Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania substancji czynnej w okresie ciąży i karmienia piersią. Chociaż dane te nie wskazują na zagrożenie dla matki i dziecka, lekarz powinien decydować o wniosku indywidualnie.
Substancję czynną można również stosować u dzieci w wieku sześciu lat i starszych oraz u starszych pacjentów bez dysfunkcji nerek.
Jak zdobyć leki z mesalazyną?
Preparaty z substancją czynną mesalazyną wymagają recepty. Można je więc kupić w aptece tylko na receptę lekarza.
Od jak dawna znana jest mesalazyna?
Już w latach pięćdziesiątych aktywne składniki, takie jak sulfasalazyna, były stosowane w przewlekłych chorobach zapalnych jelit, które uwalniają mesalazynę lokalnie w jelicie. Po tym, jak udowodniono, że główny efekt opiera się na mesalazynie, również stosowano ją indywidualnie w odpowiedniej postaci dawkowania - w wyniku czego profil skutków ubocznych składnika aktywnego również uległ znacznej poprawie. Obecnie na rynku niemieckim dostępnych jest wiele preparatów zawierających substancję czynną mesalazynę.
Tagi.: anatomia zdrowie kobiet szczepienia
