Wrzodziejące zapalenie jelita grubego: palenie nie pomaga
Christiane Fux studiowała dziennikarstwo i psychologię w Hamburgu. Doświadczony redaktor medyczny od 2001 roku pisze artykuły do czasopism, wiadomości i teksty merytoryczne na wszystkie możliwe tematy związane ze zdrowiem. Oprócz pracy dla, Christiane Fux zajmuje się również prozą. Jej pierwsza powieść kryminalna ukazała się w 2012 roku, a także pisze, projektuje i wydaje własne sztuki kryminalne.
Więcej postów Christiane Fux Wszystkie treści są sprawdzane przez dziennikarzy medycznych.Mówi się, że palacze rzadziej rozwijają wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Niektórzy pacjenci mają zatem nadzieję, że łodygi nikotyny mogą złagodzić ich objawy. Wśród poszkodowanych są nawet osoby niepalące, które z tego powodu zaczynają palić. Czy nadzieja jest uzasadniona?
Zespół kierowany przez Jonathana Blackwella z St. George's University w Londynie zbadał tę hipotezę. W tym celu naukowcy porównują dane dotyczące choroby od 6754 nowo zdiagnozowanych pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. Wśród nich byli palacze, byli palacze i osoby niepalące.
Brak korzyści dla palaczy
Wyniki pokazały, że palenie nie miało żadnego pozytywnego wpływu na przebieg choroby: palacze doświadczali zaostrzenia choroby okresowej ze skurczami i biegunką równie często jak niepalący i potrzebowali takich samych leków. Równie często musieli chodzić do szpitala i mieć tyle samo operacji jelit.
Objawy nie uległy pogorszeniu u tych palaczy wśród pacjentów, którzy rzucili papierosy w trakcie okresu badania.
„Nie wykazujemy żadnych korzyści z palenia we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego” – wyjaśnia Blackwell. Nowo zdiagnozowanym pacjentom należy w pierwszej kolejności odradzić rozpoczęcie palenia. Naukowcy piszą, że palaczy należy zachęcać do rzucenia palenia. Zamiast tego należy zachęcać pacjentów do poprawy ogólnego stanu zdrowia.
Choroba Leśniowskiego-Crohna zamiast wrzodziejącego zapalenia jelita grubego?
Fakt, że według niektórych badań palenie może mieć pewien efekt ochronny w rozwoju choroby, jest prawdopodobnie związany z wariantem genu NOD-2, który jest nosicielem 10 procent pacjentów. Przyczynia się to do tego, że w niektórych rodzinach choroba występuje częściej. W przypadku nosicieli tego wariantu genu palenie może faktycznie działać ochronnie. Zwiększa to jednak prawdopodobieństwo innej choroby zapalnej jelit: choroby Leśniowskiego-Crohna.
Wrzody błony śluzowej
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (angielskie wrzodziejące zapalenie jelita grubego) to przewlekłe zapalenie jelita. Osoby dotknięte chorobą często cierpią z powodu krwawej, śluzowatej biegunki, ciągłego przymusu wypróżniania i bólu brzucha w lewym podbrzuszu. Do tego dochodzi gorączka, zmęczenie, czasem stany zapalne oczu, zmiany skórne i obrzęk stawów.
Jest to spowodowane owrzodzeniem wewnętrznej wyściółki okrężnicy. W przeciwieństwie do choroby Leśniowskiego-Crohna reszta przewodu pokarmowego jest oszczędzona przed przewlekłym stanem zapalnym. Pacjenci często muszą przejść pierwsze operacje po około dziesięciu latach choroby - otworzyć zwężenia w jelitach lub usunąć skrawki jelit, których nie można wyleczyć. Eksperci szacują liczbę pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego w Niemczech na około 170 000.
.jpg)
