Smutek zaczyna się przed śmiercią

Wszystkie treści są sprawdzane przez dziennikarzy medycznych.

Często głowa wie, że śmierć jest niezbędna, ale serce zawsze budzi nadzieję na cud. Proces umierania to bałagan emocji. Jeszcze przed śmiercią musisz pożegnać się z osobą dotkniętą po trochu i pogrążyć się w żałobie. Psychologowie nazywają ten smutek „przewidywaniem”, ponieważ ma on miejsce, zanim nastąpi rzeczywista strata.

Chris Paul, psycholog społeczny i szef Mourning Institute Germany, opisuje cztery zadania związane z żałobą:

zrozumieć rzeczywistość śmierci i straty
doświadczanie różnorodności uczuć
Dostrzeganie i kształtowanie zmian w otoczeniu
przydziel zmarłej osobie nowe miejsce

Trzeba sobie jakoś poradzić z tymi zadaniami. Możesz rozpocząć to przed śmiercią osoby zainteresowanej, a potem może to potrwać nawet kilka lat. Nie zmuszaj się, aby funkcjonować i być szczęśliwym, tak jak wcześniej, ale pracuj, aby znów cieszyć się życiem.

Porozmawiaj o tym, jeśli masz na to ochotę.
Rób szalone rzeczy: tańcz nocą w salonie, krzycz do nieba.
Zapisz, co Cię porusza.
Poczuj swoje emocje.
Niech popłyną łzy.
Czytaj książki o żałobie.
Odwiedź psychologa lub grupę żałoby.
Rób małe kroki.
Odkładaj wielkie decyzje.
Pomyśl o sensie życia i śmierci.
Przewartościuj swoje własne życie.
Pozwól sobie na otrzymanie pomocy od innych.

Mów o umieraniu

Umieranie i śmierć to tematy, o których większość ludzi woli nie myśleć – i na pewno nie chce o nich rozmawiać. Jeśli jednak chcesz wesprzeć poważnie chorego, warto porozmawiać z nim o umieraniu, o ile mu na to pozwoli. Na przykład zapytaj go