Zwłóknienie płuc

Wszystkie treści są sprawdzane przez dziennikarzy medycznych.

Zwłóknienie płuc występuje, gdy proporcja tkanki łącznej w płucach wzrasta nienormalnie. Zwłóknienie płuc jest jedną z dużej grupy chorób określanych mianem chorób śródmiąższowych płuc. Istnieje wiele różnych chorób, które mogą powodować zwłóknienie płuc. Dowiedz się więcej o tym tutaj.

Kody ICD dla tej choroby: Kody ICD to uznane na całym świecie kody diagnoz medycznych. Można je znaleźć np. w pismach lekarskich czy na zaświadczeniach o niezdolności do pracy. J84

Zwłóknienie płuc: opis

Zwłóknienie płuc może rozwinąć się w wyniku różnych chorób płuc. Niektóre z nich mają zupełnie inne przyczyny, ale ostatecznie prowadzą do podobnych zmian strukturalnych w płucach. Płuca składają się z jednej strony z części przenoszących powietrze, az drugiej ze struktury wspierającej tkankę łączną. Obszary przenoszące powietrze obejmują oskrzela, które rozgałęziają się dalej na mniejsze oskrzeliki i ostatecznie otwierają się na najmniejszą funkcjonalną jednostkę płuc - pęcherzyki płucne. Pęcherzyki są otoczone drobną siecią naczyń. Tak zwana wymiana gazowa odbywa się za pośrednictwem cienkich błon, które wyścielają pęcherzyki od wewnątrz. Tlen z powietrza dostaje się tutaj do krwi, dwutlenek węgla jest uwalniany z krwi do powietrza, którym oddychamy.

Pomiędzy obszarami przepuszczającymi powietrze znajduje się tkanka łączna, która podtrzymuje płuca i nadaje im elastyczność. Tkanka łączna płuc jest również nazywana pod względem technicznym śródmiąższem. Lekarze nazywają choroby występujące w tym obszarze śródmiąższowymi chorobami płuc. W szczególności przewlekłe zapalenie może prowadzić do dużego wzrostu tkanki łącznej płuc. W efekcie między innymi pogrubia się również ściana pęcherzyków płucnych i zwiększa się odległość między powietrzem, którym oddychamy, a otaczającymi je naczyniami krwionośnymi. W rezultacie krew nie jest już dobrze dotleniona. Przyczyny śródmiąższowej choroby płuc są bardzo zróżnicowane, w około połowie przypadków dokładna przyczyna zwłóknienia płuc nie jest znana.

Zwłóknienie płuc: objawy

Objawy zwłóknienia płuc często początkowo nie są bardzo specyficzne. Z biegiem czasu objawy nasilają się i stają się bardziej zauważalne. Osoby dotknięte chorobą często zauważają, że ich odporność fizyczna maleje. Codzienne czynności, które wykonywali bez wysiłku, szybciej zapierają dech w piersiach. W przebiegu choroby duszność w końcu pojawia się bez wysiłku. Ponieważ w wyniku choroby w płucach powstaje coraz więcej tkanki łącznej, pogrubia się również błona między pęcherzykami a naczyniami krwionośnymi. Tlen z powietrza musi więc pokonać grubszą warstwę, aby dostać się do krwi. W efekcie spada poziom tlenu we krwi. Ciało próbuje to zrekompensować, zwiększając liczbę oddechów na minutę. Suchy, suchy kaszel, który utrzymuje się przez długi czas, często wskazuje na chorobę płuc.

W zaawansowanych stadiach zwłóknienia płuc skóra niektórych dotkniętych chorobą osób staje się niebieska z powodu braku tlenu (sinica). Długotrwała niedostateczna podaż tlenu może również prowadzić do zmian w palcach. Grubość kości na paliczkach palców zwiększa się, przez co opuszki palców wydają się okrągłe i rozdęte. Lekarze nazywają je również palcami podudzia ze względu na ich wygląd. Często paznokcie są jednocześnie zauważalnie wybrzuszone (szklane paznokcie zegarowe). Jednak objawy te występują nie tylko w przypadku zwłóknienia płuc, ale mogą być również wyrazem innych chorób płuc lub serca.

Zwłóknienie płuc: przyczyny i czynniki ryzyka

Lekarze zasadniczo dzielą zwłóknienie płuc na dwie kategorie: śródmiąższowe choroby płuc o znanej przyczynie i tak zwane idiopatyczne zwłóknienie płuc, którego przyczyna jest nieznana. Obie formy są z grubsza zrównoważone pod względem częstotliwości.

Znane są następujące przyczyny zwłóknienia płuc:

Zakażenia: np. wirusami lub pasożytami
Wdychanie szkodliwych substancji: W przypadku wdychania szkodliwych pyłów nieorganicznych, takich jak pył kwarcowy lub azbest, może powstać tak zwane płuco pyłowe. Często ta forma jest chorobą zawodową, np. u górników. Niektóre gazy lub opary, a także dym papierosowy mogą również powodować trwałe uszkodzenie tkanki płucnej.
Leki: Należą do nich niektóre leki stosowane w leczeniu raka, takie jak bleomycyna lub busulfan, a także aktywny składnik amiodaron przeciwko arytmii serca
Środki chwastobójcze: np. herbicyd parakwat
Promieniowanie jonizujące: Radioterapia stosowana w leczeniu raka, stosowana na obszar klatki piersiowej, może uszkodzić tkankę płucną.
Choroby serca: W przypadku tak zwanej niewydolności lewego serca (niewydolność lewego serca) krew gromadzi się w płucach, co w dłuższej perspektywie powoduje uszkodzenie płuc.
Płuco szokowe: stan może wystąpić z powodu różnych szkodliwych czynników i jest wynikiem przedłużonego zmniejszonego dopływu krwi do tkanki płucnej.
Przewlekła niewydolność nerek: Upośledzone wydalanie wody może powodować gromadzenie się płynu w płucach, a tym samym ich uszkodzenie.
Niektóre choroby: Należą do nich choroby tkanki łącznej, takie jak sarkoidoza lub kolagenoza, a także reumatoidalne zapalenie stawów, różne choroby naczyniowe i spichrzeniowe.

Spośród śródmiąższowych chorób płuc o nieznanej przyczynie najczęstszą postacią jest śródmiąższowe zwłóknienie płuc. Ponadto znane są inne warianty, które znacznie różnią się od siebie przebiegiem i charakterystyką.

Zwłóknienie płuc: badania i diagnostyka

Objawy, takie jak duszność i suchy kaszel, zwykle powodują wizytę u lekarza. Takie objawy występują nie tylko przy zwłóknieniu płuc, ale mogą być również spowodowane wieloma innymi chorobami. W celu odróżnienia ich od siebie lekarz najpierw prowadzi szczegółową rozmowę z pacjentem (wywiad). Pyta na przykład, od jak dawna istnieją objawy i czy są znane choroby współistniejące. Informacje o środowisku zawodowym – na przykład o tym, czy dana osoba jest regularnie narażona na szkodliwe gazy lub pyły – dostarczają lekarzowi ważnych informacji do diagnozowania zwłóknienia płuc. Podczas badania fizykalnego lekarz będzie słuchał stetoskopem klatki piersiowej pacjenta. Trzeszczące grzechotanie lub skrzypiący dźwięk - jakby korki ocierały się o siebie - są typowymi objawami zwłóknienia płuc.

Test czynnościowy płuc pokazuje, jak poważnie upośledzona jest funkcja oddechowa. Na przykład lekarz mierzy objętość płuc i sprawdza maksymalną ilość powietrza, jaką pacjent może wdychać lub wydychać. Badanie czynności płuc jest stosunkowo proste: pacjent zwykle musi wdech i wydech przez ustnik do urządzenia. Ponadto pomiary są również wykonywane w odpowiedzi na określone polecenia (np. nagły silny wydech tak długo, jak trwa oddech). Ważnym stwierdzeniem jest również określenie tzw. zdolności dyfuzyjnej (DCO). Mierzy zdolność płuc do transportu tlenu z powietrza do krwi.

W celu dalszego zawężenia diagnozy zwykle następują badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa klatki piersiowej. Jeśli potwierdzi się podejrzenie zwłóknienia płuc, płuca zostają ostatecznie odzwierciedlone (bronchoskopia). W ramach tego badania lekarz może również pozyskać komórki poprzez płukanie oskrzeli (płukanie oskrzeli) lub pobrać próbkę tkanki (biopsja). Próbki są następnie badane pod mikroskopem pod kątem tkanki (histopatologiczne).

Ponieważ diagnoza dokładnej postaci zwłóknienia płuc i możliwej choroby podstawowej jest bardzo złożona, lekarze różnych dyscyplin zwykle pracują ramię w ramię.

Zwłóknienie płuc: leczenie

Leczenie zwłóknienia płuc ma na celu zatrzymanie przebiegu choroby lub przynajmniej spowolnienie dalszego wzrostu tkanki łącznej (zwłóknienia) tak dalece, jak to możliwe. Jeśli znana jest przyczynowa choroba (np. reumatoidalne zapalenie stawów), należy ją odpowiednio leczyć. W miarę możliwości należy unikać innych przyczyn, takich jak szkodliwe substancje w powietrzu lub palenie. W tym celu może być konieczna zmiana zawodu.

Często do procesu chorobowego przyczynia się nadmierna reakcja układu odpornościowego i procesy zapalne w tkance płucnej. Z tego powodu lekarze często stosują leki w leczeniu zwłóknienia płuc, które działają przeciwzapalnie i osłabiają układ odpornościowy (immunosupresanty). Jednym z najbardziej znanych przedstawicieli tej grupy jest np. kortyzon. Pacjent może albo wdychać substancję czynną bezpośrednio, albo otrzymywać ją w postaci tabletek lub strzykawek. Nowszy środek z aktywnym składnikiem pirfendion hamuje zwłóknienie, a także przeciwdziała stanom zapalnym. Jeśli poziom tlenu we krwi spadnie poniżej pewnego poziomu, osoby dotknięte chorobą otrzymują dodatkowy tlen za pomocą sondy - najlepiej przez wiele godzin dziennie. Jeśli metody leczenia nie działają, a zwłóknienie płuc jest już bardzo zaawansowane, ostatnią opcją leczenia jest przeszczep płuc.

Zwłóknienie płuc: zapobieganie

Zwłóknienie płuc może mieć wiele różnych przyczyn, więc nie ma konkretnego środka, który można by zastosować w celu zapobiegania chorobie. Jednak, aby zmniejszyć ryzyko chorób płuc, takich jak zwłóknienie płuc, wskazane jest niepalenie lub unikanie innych zanieczyszczeń w powietrzu. Obejmuje to na przykład odpowiednie bezpieczeństwo pracy (takie jak filtry oddechowe) dla osób, które często są narażone na zanieczyszczone lub zakurzone powietrze w pracy. W przypadku idiopatycznego zwłóknienia płuc nie ma jednak możliwości zapobiegania.

Zwłóknienie płuc: przebieg choroby i rokowanie

Przebieg i rokowanie zwłóknienia płuc zależą od wielu różnych czynników i nie można ich ogólnie przewidzieć. Nie można już odwrócić przebudowy tkanki łącznej w tkance płucnej. Stopień, w jakim przebieg choroby może być spowolniony przez leczenie, różni się w zależności od poszczególnych postaci zwłóknienia płuc. Zwłaszcza idiopatyczne zwłóknienie płuc może być agresywne i często nie ma na nie wpływu leki. W wielu przypadkach oczekiwana długość życia ulega wówczas znacznemu skróceniu, a przeszczep płuc może w pewnych okolicznościach przedłużyć życie.

Formy zwłóknienia płuc spowodowane zewnętrznymi szkodliwymi substancjami - takimi jak kurz lub palenie - w wielu przypadkach dobrze się poprawiają, jeśli unika się wyzwalacza. Formy te zwykle reagują również na leki przeciwzapalne.

Tagi.: zdrowe miejsce pracy naprężenie klimakterium