Karbimazol

Benjamin Clanner-Engelshofen jest niezależnym pisarzem w dziale medycznym Studiował biochemię i farmację w Monachium i Cambridge/Boston (USA) i wcześnie zauważył, że szczególnie podobało mu się połączenie medycyny i nauki. Dlatego zaczął studiować medycynę człowieka.

Więcej o ekspertach Wszystkie treści są sprawdzane przez dziennikarzy medycznych.

Substancja czynna karbimazol należy do grupy leków przeciwtarczycowych i jest stosowana w leczeniu nadczynności tarczycy (nadczynności tarczycy). Jako tak zwany „prolek” jest przekształcany w organizmie tylko do faktycznie skutecznej formy. Tutaj możesz przeczytać wszystko, co ciekawe o działaniu i stosowaniu karbimazolu, skutkach ubocznych i innych ważnych faktach.

Tak działa karbimazol

U zdrowych osób hormony tarczycy T3 (trójjodotyronina) i T4 (tyroksyna) są uwalniane do krwi w sposób kontrolowany. Stanowią ważną część metabolizmu energetycznego w organizmie człowieka. Wysoki poziom hormonów stymuluje metabolizm i wspomaga dostarczanie składników odżywczych i energii. Poziom hormonów tarczycy we krwi jest monitorowany przez obwód kontrolny. Jeśli poziom hormonów we krwi jest zbyt wysoki, uwalnianie jest hamowane, jeśli poziom hormonów jest zbyt niski, uwalnianie T3 i T4 wzrasta.

Jeśli własna regulacja hormonów organizmu jest zaburzona, tarczyca może stać się nadaktywna lub niedoczynna. W przypadku niedoboru hormonów (niedoczynności) można po prostu wymienić odpowiednie hormony. W przypadku nadczynności, produkcja hormonów w tarczycy musi być specyficznie zahamowana, np. za pomocą karbimazolu.

W tarczycy bloki budulcowe białka (aminokwasy) tyrozyna i jodek są za pomocą enzymów przekształcane w T3 i T4 i magazynowane: W pierwszym etapie jod jest wchłaniany do tarczycy (jodowanie), w drugim jest enzymatycznie przyłączony do tyrozyny (jodowanie). Oba etapy można zablokować konkretnymi składnikami aktywnymi.

Po wchłonięciu w jelicie karbimazol jest przekształcany w swoją rzeczywistą aktywną formę tiamazolu – prolek jest stosowany, ponieważ jest lepiej wchłaniany. Najwyższe poziomy we krwi osiąga się po około pół godziny do godziny. W tarczycy hamuje enzym odpowiedzialny za jodowanie, a tym samym produkcję T3 i T4, co obniża ich poziom we krwi. Chociaż jest szybko usuwany z krwi przez wątrobę z żółcią i przez nerki z moczem, gromadzi się w tarczycy, gdzie działa przez około jeden dzień.

Kiedy stosuje się karbimazol?

Substancja czynna karbimazol jest stosowana w celu zahamowania tworzenia hormonów tarczycy, szczególnie w przypadku nadczynności tarczycy, takiej jak choroba autoimmunologiczna Gravesa. Można go jednak podawać również w ramach przygotowań do operacji tarczycy.

W zależności od wybranej formy terapii możliwe jest krótko-, średnio- lub długoterminowe stosowanie karbimazolu.

W ten sposób stosuje się karbimazol

W przypadku nadczynności tarczycy substancję czynną przyjmuje się do momentu wystąpienia eutyreozy, czyli normalizacji poziomu hormonów tarczycy we krwi. Można to osiągnąć za pomocą bardzo wysokich dawek karbimazolu na początku (terapia początkowa w celu pełnego zablokowania, do 60 miligramów karbimazolu) i niższej dawki podtrzymującej (5 do 20 miligramów karbimazolu) lub stałej dawki (2,5 do 10 miligramy karbimazolu).

Wysokie dawki do leczenia początkowego są zwykle przyjmowane przez cały dzień, podczas gdy małe dawki są przyjmowane w całości rano po śniadaniu, popijając szklanką wody.

W ramach przygotowań do operacji tarczycy tabletki karbimazolu przyjmuje się zwykle kilka tygodni wcześniej, ponieważ pełny efekt pojawia się dopiero po około tygodniu opóźnienia.

Jakie skutki uboczne ma karbimazol?

Podczas terapii karbimazolem bardzo często (u kilkunastu procent leczonych) występują alergiczne objawy skórne, takie jak świąd, wysypka, bąble i zaczerwienienie. Jednak są one zwykle tylko nieznacznie zaznaczone.

Skutki uboczne karbimazolu w postaci gorączki, zatrzymywania wody w tkankach, zaburzeń smaku i zapachu występują u jednego na sto do tysiąca pacjentów. Agranulocytoza, w której liczba niektórych białych krwinek we krwi gwałtownie spada, może wystąpić z taką samą częstotliwością. Osoby dotknięte chorobą czują się bardzo chore, błony śluzowe jamy ustnej i gardła są podrażnione, mogą również wystąpić infekcje bakteryjne. W takim przypadku konieczne jest wezwanie lekarza i odstawienie leku karbimazol.

Co należy wziąć pod uwagę przyjmując karbimazol?

W zależności od spożycia jodu z pokarmem działanie karbimazolu może być nasilone (niedobór jodu) lub osłabione (nadmiar jodu).

Dalsze interakcje karbimazolu z innymi substancjami czynnymi nie są jeszcze znane. Należy jednak zauważyć, że jeśli masz nadczynność tarczycy, niektóre leki są szybciej rozkładane i wydalane. Jeśli następnie karbimazol normalizuje czynność tarczycy, może być konieczne dostosowanie dawki takich leków (takich jak glikozydy nasercowe i doustne antykoagulanty).

Przed iw trakcie leczenia karbimazolem należy regularnie kontrolować morfologię krwi.

W przypadku nadwrażliwości na tiamazol lub inne pochodne tiomocznika nie należy stosować karbimazolu.

Ponieważ zarówno zbyt wysokie dawki karbimazolu, jak i zbyt wysoki poziom hormonów tarczycy u kobiet w ciąży mogą zaszkodzić dziecku, zalety i wady stosowania substancji czynnej w czasie ciąży muszą być dokładnie rozważone przez lekarza.

Chociaż składnik aktywny przenika do mleka matki, w pilnych przypadkach można przyjmować małe dawki (do dziesięciu miligramów karbimazolu) bez odstawiania od piersi.

W leczeniu dzieci i pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby dawkę karbimazolu należy odpowiednio zmniejszyć.

Jak zdobyć leki z karbimazolem

Ponieważ karbimazol ma bezpośredni wpływ na gospodarkę hormonalną, substancję czynną można otrzymać wyłącznie na receptę lekarską w aptece.

Od kiedy znany jest karbimazol?

Karbimazol został opatentowany w 1954 roku i został dopuszczony do leczenia od 1955 roku. Pierwszy składnik aktywny przeciw nadczynności tarczycy, tiouracyl, był stosowany już w 1943 roku w leczeniu choroby Gravesa. Jednak w dużych dawkach może powodować raka. Dla porównania, karbimazol jest znacznie bezpieczniejszą opcją leczenia.

Tagi.:  ciąża zapobieganie zdatność