Nefron

Dr. Manuela Mai studiowała medycynę na uniwersytetach w Heidelbergu i Mannheim. Po ukończeniu studiów zdobyła doświadczenie kliniczne w ginekologii, patologii i farmakologii klinicznej. Szczególnie interesują ją szersze związki prowadzące do chorób – także poza medycyną konwencjonalną. Ukończyła dodatkowe szkolenie z homeopatii klasycznej oraz akupunktury ucha i czaszki.

Więcej o ekspertach Wszystkie treści są sprawdzane przez dziennikarzy medycznych.

Nefron jest podstawowym funkcjonalnym budulcem nerki. Tutaj powstaje mocz, który jest następnie wydalany. Każda nerka zawiera około 1 do 1,4 miliona nefronów. Każda z nich składa się z ciałka nerkowego (ciałka nerkowego, ciałka Malpighiego) i związanych z nim kanalików nerkowych (aparatu kanalikowego). Przeczytaj wszystko, co musisz wiedzieć o nefronie tutaj!

Nefron: nagromadzenie

Każdy nefron składa się z ciałka nerkowego i aparatu rurowego.

Ciałka nerkowe

Ciałko nerkowe jest pierwszą częścią nefronu i składa się z plątaniny naczyń włosowatych (naczyń włosowatych). Ta kulka kapilarna nazywana jest kłębuszkiem. Jest zamknięty w delikatnej kapsułce zwanej kapsułą kłębuszkową lub kapsułą Bowmana.

Kłębuszki to złożona plątanina 30 do 40 równoległych pętli kapilarnych. Dopływ krwi i odpływ krwi są blisko siebie i tworzą biegun naczyniowy. Ten biegun naczyniowy jest zawsze skierowany w stronę kory nerkowej.

Kapsułka Bowmana składa się z dwóch liści. Jeden opiera się na naczyniach włosowatych, drugi oddziela kłębuszki od otoczenia. Między liśćmi jest przerwa. To tam uwalniany jest pierwotny mocz.

Kapsułka otwiera się na tzw. biegunie moczowym do układu kanalików nerkowych. Biegun moczowy znajduje się naprzeciwko bieguna naczyniowego i wskazuje w kierunku rdzenia nerkowego.

Kanaliki nerkowe (aparat kanalikowy)

Drugą częścią nefronu jest aparat kanalikowy - system grubszych i cieńszych kanalików nerkowych, z których część jest ułożona w pętle. Przejmuje pierwotny mocz na biegunie moczowym, koncentrując go do około jednego procenta jego objętości. Zmienia również skład chemiczny moczu pierwotnego.

Aparat rurowy można podzielić na trzy sekcje:

Część główna (kanalika bliższa): mocno skręcona część początkowa
Element przejściowy (kanalika środkowa): bardzo cienki kanał moczowy, który tworzy łuk (pętla Henleya) i łączy się z kończyną wstępującą
Kończyna wstępująca (kanalik dystalny): cofa się do kłębuszka, nadmuchuje, dotyka bieguna naczyniowego ciałka nerkowego i otwiera się do kanalika łączącego (reuniens kanalików).

Kilka z tych rurek łączących w końcu otwiera się w rurkę zbiorczą, która obejmuje części łączące około dziesięciu nefronów. Rurki zbiorcze prowadzą do miedniczki nerkowej. Stamtąd mocz przechodzi przez moczowody do pęcherza, a następnie przez cewkę moczową.