Zęby kredowe

Sabrina Kempe jest niezależną pisarką dla zespołu medycznego Studiowała biologię, specjalizując się w biologii molekularnej, genetyce człowieka i farmakologii. Po szkoleniu redaktora medycznego w renomowanym wydawnictwie specjalistycznym była odpowiedzialna za czasopisma specjalistyczne i magazyn dla pacjentów. Obecnie pisze artykuły na tematy medyczne i naukowe dla ekspertów i laików oraz redaguje artykuły naukowe przez lekarzy.

Więcej o ekspertach Wszystkie treści są sprawdzane przez dziennikarzy medycznych.

Zęby kredowe to zęby dzieci i młodzieży z ubytkiem szkliwa. Prowadzi to do tego, że zęby te są przebarwione w wyraźnie zaznaczonych miejscach i są mniej twarde i kruche jak kreda. Ta tak zwana hipomineralizacja siekaczy trzonowych (MIH) sprawia, że zęby są nadmiernie wrażliwe. Żucie i mycie zębów jest utrudnione, co z kolei sprzyja próchnicy. Tutaj dowiesz się, jak rozpoznać kredowe zęby, jak powstają i co potrafi dentysta!

Kody ICD dla tej choroby: Kody ICD to uznane na całym świecie kody diagnoz medycznych. Można je znaleźć np. w pismach lekarskich czy na zaświadczeniach o niezdolności do pracy. K02K00

Krótki przegląd: zęby kredowe

Czym są zęby kredowe? Zęby z rozwojowymi wadami szkliwa. Szczególnie dotknięte są pierwsze stałe zęby trzonowe i siekacze.
Przyczyny: nieznane; podejrzewane czynniki wyzwalające obejmują choroby matki w czasie ciąży, powikłania porodowe, choroby w pierwszych czterech latach życia itp.).
Objawy: w zależności od stopnia nasilenia przebarwienia zębów aż do pękania szkliwa; również nadwrażliwe i bardzo podatne na próchnicę zębów.
Leczenie: W zależności od stopnia zaawansowania kredowych zębów, może to być od plomb, przez wypełnienia i korony, po wyrywanie dotkniętego zęba.
Co możesz zrobić sam? Pasty odczulające na zęby wrażliwe na ból, konsekwentna pielęgnacja zębów fluorem, mycie zębów tylnych, dieta przyjazna dla zębów, profilaktyka próchnicy co trzy do sześciu miesięcy u dentysty.

„Powszechna choroba” kredowe zęby: co to jest?

Szkliwo zębów chroni zębinę i jest zwykle najtwardszą substancją w ludzkim ciele. Jednak w przypadku zębów kredowych uszkodzone szkliwo jest zmiękczone. Ponieważ zawiera za mało mineralnego hydroksyapatytu utwardzającego szkliwo oraz za dużo wody i białka. To niedomineralizowane lub hipomineralizowane szkliwo zębów odbarwia się iw najgorszym przypadku zapada się. Ponadto bakterie w jamie ustnej mogą łatwiej dostać się do wnętrza zęba przez niedomineralizowane szkliwo. Tam wywołują stan zapalny, który prawdopodobnie sprawi, że złamane zęby dziecka staną się nadmiernie wrażliwe na bodźce zewnętrzne.

Te kredowe zęby zostały po raz pierwszy zauważone w ostatnich latach u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Zęby mleczne zwykle zaczynają wypadać w wieku sześciu lat i są zastępowane zębami stałymi. U coraz większej liczby dzieci pierwszy stały ząb trzonowy (tzw. sześcioletni trzonowiec) i pierwsze stałe siekacze (siekacze) są już kruche i przebarwione, gdy wysuwają się ze szczęki przez dziąsła. Dlatego od 2003 roku choroba jest znana jako Molar Incisive Hypomineralization (MIH).

W międzyczasie okazało się jednak, że choroba nie ogranicza się do pierwszych zębów trzonowych i siekaczy – mogą dotyczyć wszystkich zębów stałych. Nawet zęby mleczne mogą przechodzić przez dziąsła jako zęby kredowe. Nazywa się to doczesną hipomineralizacją molową (MMH).

Jak powszechne są zęby kredowe?

Zęby kredowe są określane przez ekspertów jako nowa powszechna choroba. Występują na całym świecie, w Europie równie często jak w Niemczech. Informacje o częstotliwości wahają się. Średnio prawie co dziesiąte dziecko (10 do 15 procent) w Niemczech cierpi na tę wadę szkliwa zębów. W piątym niemieckim badaniu zdrowia prawie co czwarty 12-latek (28,7 procent) znalazł co najmniej jeden stały ząb trzonowy dotknięty MIH. Oznacza to, że w tej grupie wiekowej zęby kredowe są częstsze niż próchnica.

Jednak tylko kilka z 12-latków dotkniętych chorobą miało ciężki MIH z rozległymi inwazjami szkliwa. U większości dzieci choroba była łagodna.

Nowa choroba?

Szwedzcy naukowcy po raz pierwszy opisali zęby kredowe jako niezależną chorobę w 1987 roku. Jednak nadal nie jest jasne, czy MIH jest rzeczywiście nową chorobą, która obecnie występuje coraz częściej. Eksperci podejrzewają, że choroby próchnicowe i ich leczenie mogły dotychczas maskować objawy zębów kredowych. Ponieważ próchnica od lat zmniejsza się, zęby kredowe są teraz bardziej widoczne.

Kreda zęby: przyczyny

Przyczyny powstawania kredowych zębów są nadal niejasne. Eksperci zgadzają się jedynie, że u osób dotkniętych chorobą musi zostać zakłócona funkcja komórek tworzących szkliwo, ameloblastów. Oznacza to, że tworzenie szkliwa (amelogeneza) nie przebiega prawidłowo.

Tak zwykle powstaje szkliwo

Zęby są umieszczane w szczękach nienarodzonego dziecka w czasie ciąży. W przypadku szkliwa ameloblasty wytwarzają pewne białka, które tworzą podstawową strukturę szkliwa zębów. Białka te magazynują sole i mineralizują się, tworząc hydroksyapatyt – minerał składający się z wapnia i fosforanów. Pełne uformowanie się szkliwa wszystkich zębów stałych w szczęce trwa do czwartego roku życia. Wtedy ameloblasty przestają działać i giną. Wtedy nie będziesz już w stanie naprawić szkliwa zębów.

Podejrzewa się różne czynniki wywołujące kredowe zęby

Nadal nie jest jasne, dlaczego u niektórych dzieci ameloblasty nie działają prawidłowo i prowadzą do kredowych zębów. Pewną rolę może odegrać kilka czynników. Do tej pory były tylko domysły, co to może być. Naukowcy omawiają następujące czynniki jako możliwe wyzwalacze kredowych zębów:

Choroby matki w czasie ciąży
Powikłania podczas porodu (brak tlenu, przedwczesny poród, niska masa urodzeniowa lub cesarskie cięcie)
Choroby dziecka w pierwszych czterech latach życia takie jak zapalenie oskrzeli, astma, nawracająca wysoka gorączka czy odra i ospa wietrzna
Niedobór witaminy D
częste zażywanie leków takich jak antybiotyki czy aerozole
Zaburzenia równowagi wapniowo-fosforanowej, np. spowodowane przewlekłymi chorobami nerek
Toksyny środowiskowe, takie jak dioksyny lub zmiękczacze tworzyw sztucznych, takie jak bisfenol A * lub polichlorowany bifenyl
czynniki genetyczne

* Według aktualnego stanu wiedzy Federalny Instytut Oceny Ryzyka (BfR) uważa, że związek między bisfenolem A a zębami kredowymi jest mało prawdopodobny.

Zęby kredowe: objawy

Jeśli zęby mleczne lub pierwsze zęby stałe Twojego dziecka wykazują którykolwiek z poniższych objawów, mogą to być oznaki uszkodzenia szkliwa zębów:

biało-kremowe do żółto-brązowego ostro odgraniczone obszary
brakujące guzki lub ukruszone szkliwo na nowo wyrzynających się zębach
Ból podczas mycia zębów (dotyk!) Lub podczas jedzenia zimnego lub gorącego jedzenia

Takie objawy powinny zostać wyjaśnione przez dentystę na wczesnym etapie.

Zęby kredowe: badania i diagnoza

Dentysta musi najpierw dowiedzieć się, czy Twoje dziecko rzeczywiście ma zęby kredowe. Istnieją inne powody, dla których szkliwo może być niedostatecznie zmineralizowane. To zawiera:

niektóre formy choroby genetycznej „Amelogenesis imperfecta” (tu wszystkie zęby mleczne i stałe są dotknięte wadą szkliwa)
długotrwałe przedawkowanie przedawkowania fluoru
Leczenie antybiotykiem tetracykliną

Dentysta musi również oddzielić zęby kredowe od zębów, które zostały zaatakowane przez upadek lub bakterie próchnicowe. Dokładna diagnoza jest kluczowa dla prawidłowego leczenia!

Zęby kredowe: podział na stopnie zaawansowania

Jeśli Twoje dziecko rzeczywiście ma zęby kredowe, dentysta sprawdzi, jak poważne są. Często zdarzają się łagodne formy, w których zęby są tylko przebarwione. Ale zdarzają się również przypadki, w których brakuje lub odpryskuje się całe części szkliwa.

Klasyfikacja grupy ekspertów z Würzburga „Wskaźnik Potrzeb Leczenia MIH” pomaga dentystom podzielić zęby kredowe na cztery stopnie nasilenia (wskaźniki). Decydującym czynnikiem jest tutaj nadwrażliwość (nadwrażliwość) i/lub utrata szkliwa zębów (wada substancji):

Indeks 1: MIH bez nadwrażliwości, brak defektu substancji
Indeks 2: MIH bez nadwrażliwości, z defektem substancji
Indeks 3: MIH z nadwrażliwością, bez wady substancji
Indeks 4: MIH z nadwrażliwością, z defektem substancji.

Ciężkie przypadki kredowych zębów są uważane za nagły ból. Dlatego dentysta powinien natychmiast zająć się dzieckiem – nie akceptuj długiego czasu oczekiwania!

Zęby kredowe: leczenie u dentysty

Zęby kredowe są bardziej podatne na próchnicę niż normalne zęby, ponieważ:

powierzchnia zębów kredowych jest szorstka i trudna do czyszczenia.
zęby są bardziej wrażliwe na dotyk, co utrudnia mycie zębów.

Dlatego głównym celem leczenia jest ochrona zębów przed próchnicą. Ponadto zęby stałe powinny być zachowane jak najdłużej i stać się mniej wrażliwe na bodźce dotykowe i temperaturowe.

Jak dotąd nie ma jednolitych standardów leczenia zębów kredowych. Jednak koncepcja MIH Würzburga oferuje wytyczne. Dentysta ukierunkowuje swoje leczenie w zależności od tego, jak wyraźne są zęby kredowe:

Intensywna profilaktyka

W każdym razie dentysta ochroni chore zęby przed próchnicą za pomocą intensywnej profilaktyki. Aby to zrobić, nakłada bardzo skoncentrowany lakier z fluorem na dotknięte zęby co trzy do sześciu miesięcy do czterech razy w roku.

Uszczelki i osłony („Plombowanie”)

Dentysta leczy łagodne zęby kredowe i nadwrażliwe za pomocą uszczelek i osłon wykonanych z tworzywa sztucznego lub tzw. cementu glasjonomerowego.

Nadzienia

Jeśli szkliwo już się odłamało lub odłamało, zęby są odbudowywane za pomocą wypełnień z kompozytu, czyli kompozytu z tworzywa sztucznego.

Korona

W przypadku dużego uszkodzenia zęba stosuje się korony ze stali nierdzewnej lub kompozytu. Długotrwale chronią ząb przed dalszymi uszkodzeniami i sprawiają, że zęby są mniej wrażliwe na ból.

Środki chirurgiczne

W ciężkich przypadkach może być konieczne wyrwanie zęba kredowego. Ta opcja jest zwykle opcją, jeśli szkliwo ciągle się odrywa lub ząb jest wyjątkowo wrażliwy na ból. Nawet jeśli z ortodontycznego punktu widzenia jest mało miejsca, ekstrakcja zęba może być przydatna. W przypadku zębów trzonowych lukę zamyka się następnie metodami ortodontycznymi.

Zwykłe miejscowe zastrzyki znieczulające są bardzo szkodliwe dla kredowych zębów. Dlatego dentysta powinien przepisać dziecku leki przeciwbólowe (najlepiej paracetamol lub ibuprofen) przed planowanym leczeniem. Poinformuje Cię również, kiedy i w jakiej dawce Twoje dziecko powinno przyjmować lek.

Zęby kredowe: możesz to zrobić sam

Dopóki nie zostaną znalezione czynniki wywołujące kredowe zęby, nie można w znaczący sposób zapobiec chorobie. Jeśli kredowe zęby już tam są, można zrobić kilka rzeczy, aby złagodzić objawy i zmniejszyć zwiększone ryzyko próchnicy.

Opieka stomatologiczna z fluorem

Zęby kredowe nie są oznaką zaniedbanej higieny jamy ustnej – w przeciwieństwie do próchnicy, gdzie dieta wysokocukrowa i słaba pielęgnacja zębów mogą gnić zęby. Niemniej jednak konsekwentna pielęgnacja zębów fluorem jest bardzo ważna w przypadku zębów kredowych – zmniejsza ryzyko próchnicy i sprawia, że zęby są mniej wrażliwe na ból. W szczególności dentyści zwykle zalecają w przypadku zębów kredowych:

Szczotkuj zęby pastą z fluorem rano po śniadaniu i wieczorem przed snem (co najmniej 1000 ppm fluoru)
Nakładaj żel z fluorem (12 500 ppm fluoru) na zęby raz w tygodniu
Przygotuj posiłki z fluoryzowaną solą stołową

Właściwe odżywianie

Ponadto zbilansowana dieta może pomóc w zapobieganiu próchnicy zębów. Słodycze najlepiej jeść na deser (jeśli w ogóle), a nie między posiłkami. Należy całkowicie unikać słodzonych napojów – lepiej gaszące pragnienie jest woda i niesłodzona herbata.

Szczotkowanie krzyżowe nowych zębów trzonowych

Pierwsze stałe zęby trzonowe (zwane „zębami szkolnymi” lub „sześcioletnimi trzonowcami”) są początkowo ukryte za zębami mlecznymi. Nie wystarczy zwykłe mycie tych zębów. Zamiast tego należy go szczotkować w poprzek, tj. przesuwając szczoteczkę do zębów w przód i w tył pod kątem prostym do rzędu zębów.

Musisz szczotkować pierwsze stałe zęby trzonowe dziecka. Twoje dziecko nie może tego zrobić samo! Należy również dokładnie myć zęby dziecka do około 9 roku życia.

Pasty odczulające

Nadwrażliwe zęby, które boleśnie reagują na zimno, ciepło lub kontakt, można leczyć pastami odczulającymi. Zawierają one argininę lub kombinację fosfopeptydu kazeiny i amorficznego fosforanu wapnia (CPP-ACP). Porozmawiaj o tym ze swoim dentystą!