Dimenhydrynat
Benjamin Clanner-Engelshofen jest niezależnym pisarzem w dziale medycznym Studiował biochemię i farmację w Monachium i Cambridge/Boston (USA) i wcześnie zauważył, że szczególnie podobało mu się połączenie medycyny i nauki. Dlatego zaczął studiować medycynę człowieka.
Więcej o ekspertach Wszystkie treści są sprawdzane przez dziennikarzy medycznych.Substancja czynna dimenhydrynat jest jednym z najczęściej stosowanych leków przeciw nudnościom i wymiotom podczas podróży (choroba morska lub choroba lokomocyjna). Najczęstsze skutki uboczne to zmęczenie i senność. Tutaj możesz przeczytać wszystko, co musisz wiedzieć o dimenhydrynianie: zastosowanie, efekt, interakcje i skutki uboczne.
Tak działa dimenhydrynat
Dimenhydrynat jest środkiem przeciwwymiotnym, czyli lekarstwem na nudności i wymioty. Z chemicznego punktu widzenia jest to połączenie dwóch oddzielnych cząstek: difenhydraminy i chloroteofiliny. Ten ostatni jest dodawany jako łagodny środek pobudzający (podobny do kofeiny) w celu złagodzenia zmęczenia, które często pojawia się po podaniu difenhydraminy. Difenhydramina faktycznie działa przeciw nudnościom podczas podróży.
Mózg nieustannie zbiera informacje z otoczenia za pomocą różnych narządów zmysłów. Historycznie bardzo stare funkcje mózgu często zbiegają się w pniu mózgu, w tym ocena położenia ciała w przestrzeni i jego ruchu. Kiedy siedzisz w pojeździe, mózg widzi ruch, ale nie odczuwa żadnego przyspieszenia przez ucho wewnętrzne ze stałą prędkością, a mięśnie również nie zgłaszają żadnego ruchu. Ta sprzeczna informacja powoduje, że pień mózgu aktywuje program alarmowy, który objawia się złym samopoczuciem, nudnościami i zawrotami głowy.
Substancja czynna, dimenhydrynat, dociera do obszaru z tyłu pnia mózgu zwanego „obszarem postrema” poprzez krwioobieg. Istnieje wiele punktów dokowania dla substancji przekaźnikowych (w tym acetylocholiny i histaminy) oraz toksyn z krwi, które powodują nudności i wymioty. Dimenhydrynat blokuje te miejsca dokowania, a tym samym pośredniczy w jego działaniu, które łagodzi nudności i wymioty.
Po spożyciu dimenhydrynat dostaje się do krwiobiegu przez jelita. Po trzech do sześciu godzinach działania jest rozkładany w wątrobie i wydalany z moczem przez nerki.
Kiedy stosuje się dimenhydrynian?
Substancja czynna dimenhydrynat jest dopuszczony do zapobiegania i leczenia nudności i wymiotów z różnych przyczyn - ale przede wszystkim do choroby lokomocyjnej. Nie nadaje się do leczenia nudności podczas chemioterapii.
Należy go przyjmować bez recepty tylko przez krótki czas przed podróżą i w jej trakcie.
W ten sposób stosuje się dimenhydrynian
W samoleczeniu dimenhydrynian przyjmuje się w postaci tabletek lub gumy do żucia. Pojedyncza dawka zawiera zwykle 50 miligramów dimenhydrynianu. W celach profilaktycznych tabletkę lub gumę do żucia przyjmuje się pół godziny przed rozpoczęciem podróży, a następnie do trzech razy dziennie. Jeśli podczas podróży wystąpią nudności lub wymioty, przyjmuje się jedną lub dwie tabletki co cztery godziny, ale nie więcej niż sześć tabletek (co odpowiada 300 miligramom dimenhydrynianu) dziennie. Spożycie większych ilości składnika aktywnego może powodować halucynacje. Dlatego jest on również niewłaściwie stosowany jako „lek dimenhydrynowy”, ale tylko w dawkach powyżej 400 miligramów.
Jakie są skutki uboczne dimenhydrynianu?
Spożycie dimenhydrynianu prowadzi również do zmęczenia i senności u wielu chorych na podróże, ale od czasu do czasu efekt ten może być również pożądany.
Jeden na stu do tysiąca pacjentów doświadcza również skutków ubocznych, takich jak niepokój, pobudzenie, smutny lub wybujały nastrój, zaburzenia ruchu, zawroty głowy, skurcze, zaparcia, suchość w ustach, problemy z oddawaniem moczu, zaburzenia widzenia i reakcje alergiczne z wysypką i swędzeniem skóry. W przypadku wystąpienia objawów alergicznych nie należy kontynuować przyjmowania.
Co należy wziąć pod uwagę podczas przyjmowania dimenhydrynianu?
Połączone spożycie z innymi składnikami aktywnymi, nawet jeśli odbywa się o różnych porach dnia, może prowadzić do interakcji.
Jeśli dimenhydrynian jest połączony z lekami działającymi ośrodkowo (leki psychotropowe) lub alkoholem, działanie depresyjne lub pobudzające może się nasilić.
Przyjmowanie niektórych aktywnych składników przeciw depresji (amitryptylina, imipramina, tranylcypromina, moklobemid) może prowadzić do nasilenia działań niepożądanych, takich jak suchość w ustach i zaparcia.
Leki obniżające ciśnienie krwi mogą mieć silniejsze działanie, jeśli stosuje się również dimenhydrynian. Dlatego spożycie należy wcześniej ustalić z lekarzem.
Dimenhydrynat osłabia działanie antykoagulantów, takich jak heparyna oraz działanie przeciwzapalne glikokortykosteroidów („kortyzonu”).
Substancję czynną dimenhydrynian można stosować w zmniejszonej dawce u dzieci od szóstego roku życia. Pacjenci w podeszłym wieku również mogą być leczeni dimenhydrynatem - o ile nie cierpią na podwyższone ciśnienie śródgałkowe (jaskra, jaskra), epilepsję lub przerost prostaty. Kobiety w ciąży i karmiące piersią również nie mogą przyjmować dimenhydrynianu.
Jak zdobyć leki z dimenhydrynatem
Preparaty zawierające dimenhydrynat do spożycia (takie jak tabletki, guma do żucia i kapsułki o powolnym uwalnianiu) oraz czopki (czopki) są przeznaczone wyłącznie do apteki i można je kupić bez recepty.
Preparaty do iniekcji wymagają recepty. To samo dotyczy produktów łączonych ze składnikami aktywnymi, które wymagają recepty.
Od kiedy znany jest dimenhydrynian?
W latach czterdziestych na rynku pojawiły się środki przeciwalergiczne (leki przeciwhistaminowe), ale jako efekt uboczny wszystkie miały silne zmęczenie. Dzięki połączeniu difenhydraminy i chloroteofiliny firma farmaceutyczna G.D. Searle and Company w USA po raz pierwszy opracowała formułę, która prowadzi do mniejszego zmęczenia. Podczas pierwszych badań na pacjentach z pokrzywką przypadkowo odkryto, że dimenhydrynian pomaga w walce z chorobą lokomocyjną. Pod koniec lat 40. na rynek w USA i Niemczech wszedł nowy lek zawierający substancję czynną dimenhydrynian.
Tagi.: opieka nad osobami starszymi zdrowe stopy Zdrowie mężczyzn
