Większość ataków serca pozostaje niezauważona

Wszystkie treści są sprawdzane przez dziennikarzy medycznych.

W zawale serca części mięśnia sercowego obumierają. Pozostaje – jeśli pacjent przeżyje – blizny. Naukowcy wykorzystali techniki obrazowania do wizualizacji martwych obszarów, ujawniając, że cztery na pięć zawałów pozostają niezauważone.

Nawet cichy zawał serca – którego osoba zainteresowana nie zauważa – nie jest sprawą trywialną: blizna, która powstaje, może zmniejszyć zdolność pompowania serca, a tym samym trwale je osłabić. Konsekwencją może być niewydolność serca i inne zaburzenia czynnościowe serca.

Martwa tkanka

W ramach badania naukowcy pod kierunkiem Evrima Turkbeya z Narodowego Instytutu Zdrowia Centrum Klinicznego poddali około 1800 uczestnikom rezonansu magnetycznego. W tym momencie badani mieli średnio 68 lat. Za pomocą środka kontrastowego gadolinu naukowcy zlokalizowali nawet najmniejsze martwe obszary w sercu, które nie były ukrwione. U prawie ośmiu procent uczestników znaleźli to, czego szukali. Tylko co piąty z nich miał wcześniej zawał serca.

Niemy zawał serca częściej dotyka mężczyzn

Zgodnie z oczekiwaniami prawdopodobieństwo cichego zawału serca wzrastało z wiekiem. Mężczyźni byli sześć razy bardziej narażeni na blizny na sercu niż kobiety. Ponadto nadwaga, palenie tytoniu i wysokie ciśnienie krwi zwiększały ryzyko niezauważonego zawału serca.

Podczas zawału serca naczynie krwionośne zaopatrujące mięsień sercowy zamyka się. Jeśli krążenie krwi nie zostanie przywrócone w bardzo krótkim czasie, zaatakowana tkanka mięśniowa obumiera. Według Instytutu Roberta Kocha co roku około 280 000 osób w Niemczech cierpi na zawał mięśnia sercowego. Główną przyczyną zawału mięśnia sercowego jest choroba wieńcowa (CHD), w której tętnice wieńcowe ulegają coraz większemu zwapnieniu. Sprzyjają mu różne czynniki ryzyka, takie jak otyłość, siedzący tryb życia i palenie. (por.)

źródło

Evrim B. Turkbey i in.: Występowanie i korelaty blizny mięśnia sercowego w kohorcie amerykańskiej, JAMA. 2015; 314: 1945-1954. doi: 10.1001 / jama.2015.14849

Tagi.:  terapie nastolatek zapobieganie