Pierwsza pomoc w chorobie miłosnej
Martina Feichter studiowała biologię w aptece przedmiotowej w Innsbrucku, a także zanurzyła się w świecie roślin leczniczych. Stamtąd nie było daleko do innych tematów medycznych, które do dziś urzekają ją. Szkoliła się jako dziennikarka w Akademii Axel Springer w Hamburgu, a od 2007 roku pracuje dla - najpierw jako redaktor, a od 2012 jako niezależny pisarz.
Więcej o ekspertach Wszystkie treści są sprawdzane przez dziennikarzy medycznych.
Przynajmniej raz w życiu uderza wszystkich - choroba z miłości! Jeśli ktoś nie odwzajemnia twoich uczuć, to bardzo boli i myślisz, że nigdy nie zniknie. Na szczęście to nieprawda. Jednak smutek nie znika z dnia na dzień: tak jak potrzeba czasu, aby naprawdę się zakochać, potrzeba czasu, aby ból i rozczarowanie zniknęły. Tutaj znajdziesz wskazówki, które nieco Ci to ułatwią.
- Rozmawiać o tym! Porozmawiaj z przyjaciółmi lub innymi bliskimi osobami o swojej chorobie miłosnej. Mówienie głośno, co cię trapi i niepokoi, jest zawsze lepsze niż połykanie wszystkiego i udawanie, że wszystko jest w porządku.
- Wyć do ciebie! Kiedy masz ochotę płakać, pozwól łzom płynąć spokojnie i nie próbuj ich powstrzymywać. To może być naprawdę dobre, jeśli smutek trochę z ciebie wypłynie. Odnosi się to również do chłopców - to nonsens, że "prawdziwym" mężczyznom (nie wolno) płakać!
- Spisz smutek ze swojej duszy! Czasami w chorobie miłosnej pomaga spisanie wszystkiego, co cię dręczy i zajmuje. Może to mieć formę pamiętnika lub listu - prawdopodobnie do osoby, która nie odwzajemnia twoich uczuć. To pomaga, nawet jeśli później nie wyślesz listu.
- Bądź dla ciebie miły Bądź teraz szczególnie miły dla siebie, np. świadomie zorganizuj sobie miły wieczór w swoim pokoju przy ulubionej muzyce, pozwól mamie ugotować dla Ciebie ulubioną potrawę lub podaruj sobie coś małego - czy to kwiaty, książkę czy nową płytę CD .
- Nie obwiniaj się! To, że druga osoba nie odwzajemnia twoich uczuć, nie oznacza, że nie jesteś warta kochania lub że możesz nie być wystarczająco ładna lub interesująca! Nie wybierasz, w kim się zakochać, a w kim nie - więc nikt nie jest „winny” za swoją chorobę z miłości.
- Rozprosz się! Chwilowa emerytura z chorobą z miłości jest w porządku. Ale nie rób tego na stałe! Od czasu do czasu podejmij świadomy wysiłek, aby odwrócić uwagę od żalu. Idź do kina z przyjaciółmi lub wybierz się na wycieczkę rowerową ze swoją kliką. Ciesz się tym i pamiętaj: z każdym prawdziwym śmiechem ból serca staje się nieco mniejszy!
