Przetoka odbytu

Wszystkie treści są sprawdzane przez dziennikarzy medycznych.

Przetoka odbytu to przewód łączący ostatni odcinek jelita ze skórą wokół odbytu. Przez ten kanał mogą wydostawać się wydzieliny, takie jak stolec, wydzielina z rany lub ropa.Czasami przetoka odbytu na pośladkach powoduje również swędzenie i/lub ból. Przetoki odbytu często rozwijają się w związku z ropniem odbytu i chorobą zapalną jelit (taką jak choroba Leśniowskiego-Crohna). Przetoka odbytu musi być leczona chirurgicznie, ponieważ sama się nie goi.

Kody ICD dla tej choroby: Kody ICD to uznane na całym świecie kody diagnoz medycznych. Można je znaleźć np. w pismach lekarskich czy na zaświadczeniach o niezdolności do pracy. K60

Krótki przegląd

• Co to jest przetoka odbytu? Przewód łączący ostatni odcinek jelita (kanał odbytu) ze skórą zewnętrzną w okolicy odbytu.
• Przyczyny: Przetoka odbytu często powstaje w związku z nagromadzeniem ropy w okolicy odbytu (ropień odbytu), ale występuje również samodzielnie. Niektóre choroby, takie jak nieswoiste zapalenie jelit, cukrzyca, niedobór odporności (np. HIV), choroby krwi i nawyki związane ze stylem życia (np. palenie, długie siedzenie) mogą zwiększać ryzyko przetoki odbytu.
• Leczenie: Przetoka odbytu nie goi się sama ani za pomocą samych leków. Terapia składa się z operacji i późniejszej pielęgnacji rany.
• Czynniki ryzyka: Jeśli przetoka odbytu nie jest leczona, istnieje ryzyko, że powiększy się i stanie się przewlekła. W skrajnych przypadkach istnieje ryzyko utraty przez kontrolę stolca (nietrzymanie stolca).
• Objawy: sączenie, ropne lub zawierające kał wydzieliny, ból (podczas wypróżniania, siedzenia), obrzęk i/lub swędzenie w okolicy odbytu, ewentualnie niespecyficzne objawy, takie jak gorączka, zmęczenie, zmęczenie
• Diagnostyka: Badanie okolicy odbytu zewnętrznego (widoczne ujście przetoki odbytu na pośladkach), badanie palpacyjne, sondowanie kanału przetoki, ewentualnie zwierciadło odbytnicy (proktoskopia) lub kolonoskopia w celu wykluczenia chorób współistniejących (np. polipy, uchyłki, guzy ), ewentualnie badanie USG odbytnicy
• Rokowanie: Im wcześniejsze leczenie, tym lepszy kurs. Ryzyko utraty kontroli nad stolcem (nietrzymanie stolca). Przetoki odbytu mogą powrócić (nawrót).

Co to jest przetoka odbytu?

W przypadku przetoki odbytu pomiędzy (wewnętrzną) błoną śluzową kanału odbytu a otaczającą (zewnętrzną) skórą odbytu tworzy się przewód łączący. Przetoki odbytu często rozwijają się w wyniku zmian zapalnych w odbytnicy, np. w wyniku nagromadzenia ropy (ropnie odbytu).

Niektóre przetoki odbytu są ciągłe, inne ślepe. Otwór przetoki znajduje się albo na zewnętrznej skórze i kończy się ślepo od wewnątrz, albo otwór znajduje się w błonie śluzowej jelita bez kanału przetoki sięgającego do zewnętrznej skóry.

Kanał odbytu to ostatni odcinek jelita. Kończy się odbytem, ​​odbytem. W odbycie znajduje się wewnętrzny i zewnętrzny zwieracz w kształcie pierścienia. Zwieracz zewnętrzny podlega dobrowolnej kontroli i zwykle zapobiega przypadkowemu wydostaniu się stolca na zewnątrz.

Przetoki odbytu zlokalizowane są inaczej:

• Wewnątrz skóry i pod zwieraczami (subanodermal)
• Między mięśniem zwieracza wewnętrznego i zewnętrznego (dozwieraczowy)
• Przebieg przez oba mięśnie zwieracza (przezzwieraczowy)
• Zacznij bezpośrednio nad zwieraczem i ustami w okolicy odbytu (nadzwieraczowej)
• Rozpocznij dalej w kanale odbytu bez przestrzennej bliskości mięśnia zwieracza (pozakrętne)

Najczęściej spotykane są przetoki wewnątrzzwieraczowe odbytu, które przebiegają pomiędzy dwoma zwieraczami oraz przetoki przezzwieraczowe odbytu, które przebiegają zarówno przez zwieracze wewnętrzne, jak i zewnętrzne.

częstotliwość

Około 2% wszystkich ludzi raz lub kilka razy w życiu rozwija przetokę odbytu. Mężczyźni są około trzy razy bardziej narażeni na tę chorobę niż kobiety. Przetoki odbytu występują najczęściej u osób w wieku od 30 do 50 lat. U co najmniej co trzeciej osoby dotkniętej chorobą przetoka odbytu jest spowodowana nagromadzeniem ropy w okolicy odbytu (ropień odbytu).

Skąd bierze się przetoka odbytu?

Najczęściej przetoka odbytu rozwija się na pośladkach w związku z nagromadzeniem ropy w okolicy odbytu (ropień odbytu). Z drugiej strony ropień odbytu często jest spowodowany zapaleniem tzw. gruczołów odbytu. Te małe, szczątkowe gruczoły znajdują się w odbycie między mięśniem zwieracza zewnętrznego i wewnętrznego. Twój kanał egzekucyjny kończy się w kanale odbytu. Mężczyźni zwykle mają więcej gruczołów odbytniczych niż kobiety.

Kiedy gruczoły ulegają zapaleniu przez bakterie powodujące ropę, często tworzy się nagromadzenie ropy (ropień). Organizm ogranicza tę akumulację tak zwaną tkanką ziarninową, a wokół ogniska ropnego tworzy się torebka tkankowa (torebka ropnia). Ropień rozprzestrzenia się w kierunku, w którym tkanka stawia najmniejszy opór. Ta „ścieżka” jest również wyłożona tkanką ziarninową. W ten sposób powstaje kanał przetokowy.

Istnieje kilka chorób i czynników, które zwiększają ryzyko wystąpienia ropnia odbytu i związanej z nim przetoki odbytu, na przykład:

• Przewlekłe choroby zapalne jelit, np. choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego
• Cukrzyca
• Choroby układu krwiotwórczego (np. białaczka)
• Choroby związane z niedoborem odporności (zakażenie HIV)
• palenie
• Otyłość (otyłość)
• Przeważnie siedzący tryb pracy
• Siedzenie (naciskanie) przez długi czas podczas wypróżniania

Przetoka odbytu - co robić

Przetoki odbytu nie goją się same. Przetoki w odbycie nie da się wyleczyć nawet lekami. Dlatego w leczeniu przetoki odbytu zwykle konieczny jest zabieg chirurgiczny. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym. Leczenie ma na celu złagodzenie objawów i wyleczenie infekcji.

Jeśli pojawi się ropień odbytu, lekarz otworzy zbiór ropy w zabiegu chirurgicznym. Powoduje to odpływ ropy. Pozostaje jama rany, dokładnie wypłukana roztworem dezynfekującym. Rana pozostaje otwarta nawet po operacji (tzn. nie jest zaszyta) i jest wypełniona tamponadą z gazy. Konieczna jest wtedy dobra pielęgnacja rany.

Istnieje kilka technik chirurgicznych stosowanych w leczeniu przetok odbytu. Rodzaj operacji zależy od przebiegu przetoki w tkance.

Najczęściej dochodzi do tak zwanego pęknięcia przetoki. Chirurg nacina tkankę pomiędzy przetoką a kanałem odbytu. W niektórych przypadkach lekarz usuwa cały kanał przetoki (wycięcie przetoki). Innym zabiegiem jest tzw. drenaż nici, w którym do przetoki wprowadza się nić wykonaną ze specjalnego materiału. Po drenażu nici często następuje operacja usunięcia przetoki odbytu.

W bardzo rzadkich i ciężkich przypadkach przetoki odbytu konieczne jest tymczasowe wykonanie sztucznego odbytu. Chirurg łączy koniec jelita z zewnętrzną skórą na brzuchu. Gdy tylko pozwala na to proces gojenia, jelito jest zwykle cofane do swojego naturalnego ujścia przy odbycie.

Ponadto istnieją nowsze podejścia do leczenia przetoki odbytu, na przykład laseroterapia, niektóre kleje tkankowe (kleje fibrynowe) lub wykorzystanie komórek macierzystych. Niewiele jednak wiadomo o powodzeniu tych procedur, dlatego nie należą one do ustalonych procedur standardowych.

W leczeniu przetoki odbytu stosuje się również leki, np. środki przeciwbólowe oraz – zwłaszcza w przypadku ropnia odbytu – antybiotyki do zwalczania infekcji bakteryjnej.

Opieka postpenitencjarna

Po leczeniu chirurgicznym przetoki odbytu bardzo ważna jest staranna pielęgnacja rany w dalszym leczeniu. Należą do nich np. kąpiele bioder z dodatkami łagodzącymi skórę (np. rumianek) oraz płukanie roztworami dezynfekującymi (np. H2O2 czy etakrydyna).

Aby zapobiec bólowi podczas wypróżniania i chronić obszar rany, ważne jest również, aby stolec był jak najbardziej miękki. Można to osiągnąć dzięki środkom rozluźniającym stolec (np. laktuloza). Upewnij się również, że stosujesz dietę bogatą w błonnik i pijesz wystarczającą ilość płynów – najlepiej wodę mineralną lub niesłodzone herbaty ziołowe.

Zagrożenia – czy przetoka odbytu jest niebezpieczna?

Przetoka odbytu nie goi się sama i zawsze wymaga leczenia. Nieleczona przetoka odbytu może być niebezpieczna, zwłaszcza w przypadku infekcji bakteryjnej. Jeśli organizm nie zdoła sam zwalczyć patogenu, w najgorszym przypadku istnieje ryzyko zatrucia krwi (sepsa).

Ponadto nieleczona przetoka na odbycie nadal się powiększa i utrudnia późniejsze leczenie. Mięsień zwieracza odbytu może być tak uszkodzony, że traci kontrolę nad stolcem. Potem dochodzi do nietrzymania stolca.

W przypadku przewlekłej (tj. trwałej) przetoki odbytu istnieje ryzyko, że komórki ulegną degeneracji i przekształcą się w złośliwe komórki nowotworowe. Jednak zdarza się to niezwykle rzadko.

Objawy

Przetoka odbytu powoduje różne dolegliwości. Często ból pojawia się podczas wypróżniania i siedzenia. Jeśli przetoka jest ciągła, chorzy zwykle zauważają również wydzieliny w okolicy odbytu. Są wodniste, krwawe lub ropne i mogą również zawierać stolec.

Jeśli przetoka odbytu jest wynikiem ropnia odbytu, osoby dotknięte chorobą czasami odczuwają bolesny obrzęk w okolicy odbytu. Infekcja prowadzi również do ogólnych objawów, takich jak gorączka, złe samopoczucie i zmęczenie.

Diagnoza

Aby zdiagnozować przetokę odbytu, lekarz zadaje kilka pytań dotyczących historii choroby, np. czy istnieje już choroba odbytu, okolicy jelit lub innych narządów. W razie potrzeby objawy takie jak ból podczas wypróżnień, obrzęk i wydzieliny w okolicy odbytu sprawiają, że lekarzowi przychodzi na myśl ropień odbytu lub przetoka odbytu.

Podczas badania lekarz bada dotknięty obszar i delikatnie go dotyka. W niektórych przypadkach kanał przetoki odczuwa jako twardy sznur.

Jeżeli otwór przetoki jest widoczny na zewnętrznej skórze okolicy odbytu, zwykle sonduje się kanał przetoki. W ten sposób lekarz określa, jak przebiega kanał przetoki i czy jest on ciągły. W niektórych przypadkach – na przykład, gdy nie można w pełni sondować kanału przetoki – używa kolorowego roztworu, aby sprawdzić, czy jest to drożność.

Lekarz bada jelito pod kątem chorób i zmian, np. nieswoiste zapalenia jelit, polipy jelitowe, guzy czy uwypuklenia ściany jelita (uchyłka) poprzez odbicie lustrzane odbytnicy, a być może również jelita grubego.

Za pomocą sondy ultradźwiękowej wprowadzanej do odbytnicy (sonografia przezodbytnicza) można wykryć przebieg przetoki oraz istniejący ropień odbytu.

Jeśli istnieje podejrzenie pewnych współistniejących chorób (np. guzy) lub jeśli wcześniejsze badania nie dają jednoznacznych wyników, rzadziej wykonuje się rezonans magnetyczny (MRI).

Prognoza

Zasadniczo rokowanie w przypadku przetoki odbytu jest lepsze, jeśli jest leczone wcześnie. W nieskomplikowanych przypadkach przetoka odbytu, która została odpowiednio leczona, wygoi się całkowicie. W zależności od przyczyny i istniejących chorób współistniejących istnieje ryzyko powstania kolejnej przetoki w okolicy odbytu (nawrót). Przetoka odbytu powraca u około co dziesiątej dotkniętej chorobą osoby.

Przebieg przetoki odbytu zależy również od jej anatomicznej lokalizacji oraz od tego, czy występuje ona po raz pierwszy, czy była już kilkakrotnie leczona. Częste operacje w okolicy odbytu grożą uszkodzeniem mięśnia zwieracza i prowadzą do nietrzymania stolca. Ryzyko nietrzymania stolca jest wyższe u starszych kobiet, które rodziły niż w innych grupach osób.

W przypadku niektórych chorób, takich jak cukrzyca czy infekcje HIV, gojenie się ran może czasami trwać długo. Palenie jest również ważnym czynnikiem ryzyka progresji. Palenie powoduje słabe krążenie krwi w tkankach i dlatego częściej wiąże się z zaburzeniami gojenia ran.

Zapobiegać

Nie ma konkretnych środków, które można by podjąć, aby zapobiec przetoce odbytu. Jednak ryzyko niektórych chorób i czynników sprzyjających przetokom odbytu można w pewnym stopniu zmniejszyć.

W przeciwdziałaniu sprzyjającym czynnikom przydatne są następujące środki:

• Unikaj nadwagi. Otyłość jest między innymi czynnikiem ryzyka cukrzycy.
• Aby zapewnić regularne trawienie, upewnij się, że masz zdrową, zbilansowaną dietę z dużą ilością błonnika, codziennie świeżych owoców i warzyw oraz wystarczającą ilością płynów (woda mineralna, herbaty ziołowe).
• Nie pal! Jeśli chcesz rzucić palenie, zasięgnij porady lekarza.
• Upewnij się, że masz wystarczająco dużo codziennych ćwiczeń. Przeważnie czynności siedzące zwiększają ryzyko przetoki odbytu. Biurka stojące oraz biurka z regulacją wysokości dają możliwość zmiany pozycji podczas pracy.

Tagi.:  naprężenie zęby leki