Biperyden

Wszystkie treści są sprawdzane przez dziennikarzy medycznych.

Biperiden jest tak zwanym środkiem antycholinergicznym. Stosuje się go w chorobie Parkinsona, między innymi, w celu łagodzenia sztywności mięśni (sztywności) i niekontrolowanych drgawek (drżenia). Składnik aktywny można przyjmować w postaci tabletki i podawać jako zastrzyk. Tutaj możesz przeczytać wszystko, co musisz wiedzieć o stosowaniu, sposobie działania i skutkach ubocznych Biperiden.

Tak działa Biperiden

W chorobie Parkinsona te komórki nerwowe w mózgu, które wytwarzają neuroprzekaźnik dopaminę, umierają. Prowadzi to do względnej przewagi innych substancji przekaźnikowych, takich jak acetylocholina. Wywołuje to objawy choroby Parkinsona, takie jak sztywność mięśni (sztywność) i drżenie (drżenie).

Biperiden hamuje działanie substancji przekaźnikowej acetylocholiny, co zmniejsza nierównowagę w równowadze substancji przekaźnikowych. To przede wszystkim łagodzi drżenie (drżenie), na które cierpią pacjenci z chorobą Parkinsona, ale także inne objawy, takie jak sztywność mięśni (rygor) i brak ruchu (akinezja).

Wychwyt, degradacja i wydalanie Biperiden

Z jednej strony składnik aktywny można stosować doustnie (tabletka, tabletka o przedłużonym uwalnianiu), a następnie przedostaje się do krwi przez ścianę jelita. Z drugiej strony Biperiden można również podawać w postaci roztworu do wstrzykiwań. Substancja czynna jest metabolizowana w wątrobie. Jest wydalany z moczem i kałem.

Kiedy stosuje się Biperiden?

Biperiden jest zatwierdzony w zespołach Parkinsona, głównie w celu łagodzenia objawów, takich jak drżenie i sztywność. Jest również stosowany w leczeniu choroby Parkinsona i tak zwanych pozapiramidowych zaburzeń ruchowych. Należą do nich na przykład dystonia (uporczywe skurcze mięśni szkieletowych, na które nie można celowo wpływać), skurcze powiek (kurcz powiek) „kręcz szyi” (kręczu szyi).

Roztwór do wstrzykiwań można również podawać w przypadku zatrucia nikotyną i zatrucia organicznymi związkami fosforu.

Tak używa się Biperiden

Składnik aktywny jest zwykle przyjmowany jako tabletka lub tabletka o przedłużonym uwalnianiu (tabletka o opóźnionym uwalnianiu składnika aktywnego). W nagłych przypadkach, takich jak zatrucie, często podaje się go jako roztwór do wstrzykiwań bezpośrednio do żyły lub mięśnia, ponieważ wtedy działa szybciej.

Terapię doustną rozpoczyna się od małej dawki, która jest następnie powoli zwiększana w zależności od tolerancji i efektu aż do indywidualnej dawki podtrzymującej (terapia „pełzająca”). Maksymalna dawka dzienna to dziesięć do 20 miligramów Biperidenu.

Należy unikać nagłego odstawienia leku (z wyjątkiem sytuacji nagłych). Zamiast tego dawkę należy stopniowo zmniejszać.

Jakie są skutki uboczne Biperiden?

Możliwe skutki uboczne Biperiden to na przykład suchość w ustach, zmęczenie, zawroty głowy, niepokój, pobudzenie, niepokój, splątanie, halucynacje, zaburzenia poznawcze, problemy z oddawaniem moczu, nudności, dolegliwości żołądkowe, kołatanie serca i zaburzenia akomodacji (zaburzenia zdolności adaptacyjnych oka) .

Co należy wziąć pod uwagę stosując Biperiden?

Biperiden nie może być stosowany w następujących przypadkach:

nieleczona jaskra zamykającego się kąta (rodzaj jaskry)
Zwężenie (stenoza) w przewodzie pokarmowym
Miasthenia gravis (choroba neurologiczna związana z ciężkim osłabieniem mięśni)

Biperiden należy stosować ostrożnie tylko w chorobach związanych z przyspieszonym biciem serca (tachykardią) lub zwiększoną skłonnością do skurczów.

W czasie ciąży i karmienia piersią, matki powinny stosować Biperiden wyłącznie po konsultacji z ginekologiem.

Jeśli Biperiden i inne leki są stosowane w tym samym czasie, mogą wystąpić interakcje. Na przykład jednoczesne stosowanie leków zobojętniających (leki na zgagę i problemy żołądkowe związane z nadkwaśnością) zmniejsza wchłanianie Biperidenu do organizmu. Możliwe są dalsze interakcje, na przykład z chinidyną (środek przeciw arytmii serca), metoklopramidem (środek przeciw nudnościom i wymiotom), lekami przeciwhistaminowymi (środek przeciw reakcjom alergicznym i nudnościom), innymi środkami na chorobę Parkinsona, a także alkoholem.