„Zespół jelita drażliwego” może być mikroskopowym zapaleniem jelita grubego
Luise Heine jest redaktorem w od 2012 roku. Wykwalifikowany biolog studiował w Ratyzbonie i Brisbane (Australia) i zdobywał doświadczenie jako dziennikarz w telewizji, w Ratgeber-Verlag iw magazynie drukowanym. Oprócz pracy w pisze także dla dzieci, na przykład dla Stuttgarter Kinderzeitung, i prowadzi własny blog śniadaniowy „Kuchen zum Frühstück”.
Więcej postów Luise Heine Wszystkie treści są sprawdzane przez dziennikarzy medycznych.Ból brzucha i wodnista biegunka - wiele osób myśli o tak zwanym zespole jelita drażliwego. Ale mało znane zapalenie jelit ma bardzo podobne objawy.
Wiele osób w tym kraju cierpi na zespół jelita drażliwego. Ale często jest to diagnoza wstydu: po prostu nie możesz znaleźć innego wyjaśnienia nawracającego dyskomfortu w jamie brzusznej. Może to być również w dużej mierze nieznane zapalenie jelit - mikroskopowe zapalenie okrężnicy. „Zakładamy, że ta choroba jelit jest przyczyną przewlekłej biegunki u dziesięciu procent kobiet po 50 roku życia” – mówi prof. Ahmed Madisch z Hanoweru.
Oznacza to, że mikroskopowe zapalenie jelita grubego jest tak samo powszechne jak przewlekłe zapalenie jelit (IBD), choroba Leśniowskiego-Crohna czy wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Dlaczego tak rzadko jest diagnozowana? Wynika to prawdopodobnie z ich niespecyficznych objawów: wzdęcia, nudności i wodnistej biegunki.
Widoczny tylko pod mikroskopem
Co gorsza, mikroskopijne zapalenie jelita grubego, jak sama nazwa wskazuje, można wyraźnie zidentyfikować tylko pod mikroskopem. Z pewnością jeden z powodów, dla których choroba została po raz pierwszy opisana w 1976 roku. Ale oznacza to również: „Jeśli podejrzewa się tę chorobę, próbki tkanek należy pobrać z błony śluzowej jelita” – mówi gastroenterolog Madisch. Odbywa się to zwykle w ramach kolonoskopii.
W dużym powiększeniu patolodzy szukają widocznego nagromadzenia limfocytów - pewnego podtypu białych krwinek. Odpowiadają za obronę immunologiczną w jelicie. Jeśli znajdziesz małe skupiska tych komórek rozrzucone po całym miejscu, diagnoza jest dość jasna: limfocytarne zapalenie okrężnicy. Natomiast zmiany w błonie śluzowej jelit są niewidoczne gołym okiem.
Drugą podpostacią mikroskopowego zapalenia jelita grubego jest forma kolagenowa, która jest ujawniana wyszkolonemu oku pod mikroskopem przez pogrubioną warstwę materiału przypominającego tkankę łączną (kolagen) pod komórkami błony śluzowej jelita.
Powód nieznany
Dokładny mechanizm rozwoju choroby jest wciąż nieznany. Jednak badacze mają na uwadze różne czynniki ryzyka. Najwyraźniej palacze są dotknięci chorobą znacznie częściej niż osoby niepalące – średnio mają 14 lat częściej zachorują. Zakłada się również, że leki, kwasy żółciowe, ale także flora jelitowa wpływają na zapalenie jelita grubego. Wiek również odgrywa rolę: podczas gdy diagnoza pacjentów z IBD wynosi zwykle od 15 do 35 lat, średni wiek zachorowania na mikroskopowe zapalenie jelita grubego wynosi od 50 do 60 lat. Kobiety są dotknięte znacznie częściej niż mężczyźni, cztery na pięciu pacjentów to kobiety. Osoby z mikroskopowym zapaleniem jelita grubego bardzo cierpią. „Jakość życia jest bardzo ograniczona”, mówi ekspert jelit Madisch.
Zapalenie jelita grubego: Budezonid jako opcja terapeutyczna
Niektórzy mają szczęście i choroba znika tak nagle, jak się pojawiła. Większość pacjentów zmaga się jednak z nawracającymi epizodami. Wtedy tylko leki mogą pomóc.
W Niemczech tylko jedna substancja jest obecnie dopuszczona do leczenia: budezonid, preparat kortyzonu. Jest również stosowany w wielu innych chorobach zapalnych, takich jak astma, katar sienny czy reumatyzm. Objawy u czterech na pięciu pacjentów można ograniczyć za pomocą kortykosteroidu. Niestety, w większości nie na stałe, dlatego naukowcy wciąż szukają koncepcji leczenia, aby utrzymać pod kontrolą mikroskopowe zapalenie jelita grubego na dłuższą metę. Takie koncepcje istnieją również w przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.
W porównaniu z tymi IBD, mikroskopowe zapalenie jelita grubego ma co najmniej jedną zaletę: ryzyko raka okrężnicy nie jest zwiększone u osób dotkniętych chorobą.
