„Jeśli ci to przeszkadza, niech to zrobi”

Christiane Fux studiowała dziennikarstwo i psychologię w Hamburgu. Doświadczony redaktor medyczny od 2001 roku pisze artykuły do ​​czasopism, wiadomości i teksty merytoryczne na wszystkie możliwe tematy związane ze zdrowiem. Oprócz pracy dla, Christiane Fux zajmuje się również prozą. Jej pierwsza powieść kryminalna ukazała się w 2012 roku, a także pisze, projektuje i wydaje własne sztuki kryminalne.

Więcej postów Christiane Fux Wszystkie treści są sprawdzane przez dziennikarzy medycznych.

Czy chirurgia plastyczna Cię uszczęśliwia? Psychoterapeuta prof. Jürgen Margraf towarzyszył ponad 550 osobom, które poszły pod nóż dla swojej urody – z zaskakującymi rezultatami

prof. Jürgen Margraf

Prof. Jürgen Margraf jest profesorem psychologii klinicznej i psychoterapii na Uniwersytecie Ruhr w Bochum.

Prof. Margraf, jakie jest Pana stanowisko jako psychoterapeuty w temacie chirurgii plastycznej?

Szczerze mówiąc, przed badaniem miałem dość negatywny pogląd na tę sprawę. Ale to dlatego, że ludzie, którzy przychodzili do mnie jako terapeuci, mieli problemy psychologiczne. A kiedy kobieta pyta mnie: „Powiedz mi, czy nie powinnam powiększać piersi, żebym czuła się pewniej?” Wtedy patrzyłam na to dość krytycznie.

I teraz?

Teraz widzę to trochę inaczej. Odkryliśmy, że po zabiegu ludzie byli naprawdę zadowoleni z wyników i czuli się lepiej niż wcześniej. Nawet dwanaście miesięcy po operacji plastycznej.

Zwykle radość mija stosunkowo szybko.

Prawdą jest, że pozytywny efekt utrzymuje się tak długo, że jest dość nietypowy. Z reguły efekt habituacji jest bardzo duży. Badania pokazują, że krzywa satysfakcji ponownie spada po wygranej na weselu lub loterii, aż osiągnie wartość wyjściową. Jednak w naszym badaniu krzywa pozostawała stabilna przez dwanaście miesięcy.

Masz przykład?

Tak, fryzjer, który poprawił opadające powieki. Nawet po dwunastu miesiącach powiedział: „Jeśli świadomie zwracam uwagę na swoje oczy, to myślę:” Wow, powinienem był to zrobić wcześniej. „Pokazał mi swoje zdjęcia, a ja odpowiedziałam: „Szczerze, nie zrobiłbym tego zauważyłem różnicę”. Potem powiedział: „Może być, ale zrobię to dla siebie”.

Na co konkretnie ma nadzieję ktoś, kto idzie pod nóż?

Najważniejszym celem prawie dla każdego było „Chcę czuć się bardziej komfortowo w mojej skórze”, a następnie „Chcę usunąć skazę” i „Chcę mieć więcej pewności siebie.” Mało kto spodziewał się, że będą całkowicie nowy po operacji lub rozwiązane wszystkie jego problemy. Dużo rzadziej niż sądziłem, pojawiały się również cele typu „robię to dla mojego partnera” lub „znaleźć partnera”.

Jakimi ludźmi są ci, którzy mają operowane nosy lub piersi?

Jesteś zaskakująco normalny. Nie byli też bardziej niespokojni ani przygnębieni niż reszta populacji. I wcześniej nie uważali się za szczególnie nieatrakcyjnych. W całych Niemczech ludzie przyznają sobie 69 punktów w skali atrakcyjności od 0 do 100. Wśród uczestników badania było to 66 punktów. Jednak tylko tę część ciała, którą chcieli operować, dawali średnio 37 punktów. Po operacji ocenili go na 75 punktów.

A jak pięknie wyglądali operowani po operacji?

Ogólnie rzecz biorąc, czuli się trochę atrakcyjniej niż wcześniej - nieco powyżej średniej. Więc nie uważali, że są teraz tacy piękni, ale tak jak inni ludzie. Interwencja miała stosunkowo niewielki wpływ na satysfakcję i radość życia. Tego też się nie spodziewałem. Jeśli mam krzywy nos, który muszę zoperować, mogę później poczuć się trochę lepiej, ale nie jestem nagle całkowicie szczęśliwy we wszystkich obszarach.

Czy z Twojego punktu widzenia nadal warto?

Z pewnością ta rada byłaby błędna: „Jeśli jesteś niezadowolony, „idź pod nóż”. W przypadku korekcji nosa lub opadającej powieki radzę teraz: „Jeśli naprawdę Ci to przeszkadza, to niech to zrobi.” Dotyczy to jednak tylko osób, które – tak jak w naszym badaniu – przeszły operację po raz pierwszy Mają dokładnie jedną wadę, która im przeszkadza - i mają je naprawione.To na pewno inna klientela niż osoby, które wielokrotnie operowały.Wątpię, że są na stałe zadowolone.

Prof. Margraf dziękuję za rozmowę.

Tagi.:  pragnienie posiadania dzieci czasopismo rośliny trujące muchomor